Өлең, жыр, ақындар

Күн ызғарлы суық тым

  • 13.02.2021
  • 0
  • 1
  • 587
«Күн ызғарлы суық тым,
Майы қашқан қуықтың.
Қыз-қыз қайнар кезімді,
Әлдеқашан ұмыттым».
Деген еді
Оралхан,
Жеңіл ғана күрсініп.
Жақындапты
Ор әр таң,
Түгесіліп тіршілік.
Кім аңғарған жайтты анық?
Өте шықты жарық күн.
Тым ертерек қайтты алып,
Сүйіктісін халықтың.
Бурасына мінді ме?
Жаныңда ма кер бұғың?
Марқұм сол сәт білді ме,
Алтайындай өрлігін?
«Атау кере» – парық, құт,
Күллі «Қотан ...» отауың.
Үзілерде жарықтық,
Іше алды ма атауын?



Пікірлер (1)

Пікір қалдырыңыз

Қажытып, мезі етті ме сандырағым?

  • 0
  • 1

Қажытып, мезі етті ме сандырағым?
Ой кешіп, көз ілмей-ақ таңға ұрамын.
Әкемнен қалған ептеп бұл жалғанға,
Басталмақ басы менен, бар мұраның.

Толық

Осы кеудем түбінде алып тынар

  • 0
  • 0

Осы кеудем түбінде алып тынар,
Өмірімнің бетінде қалытқы бар.
Қалай ғана қиямын қара жерге,
Жүрегімді жерлеуге сауық құмар?

Толық

Құмға сіңген қан

  • 0
  • 0

Әрең көрген жалғыз ұлы қамдануда сапарға,
Қуанышты баласы өсіп, қосылғанға қатарға.
Әйтсе де іші уылжыды, жылады кеп тынбастан,
Көз шарасы жасқа толып, әжім жүзін мұң басқан.

Толық

Қарап көріңіз