Сен-жартассың
Сен-жартассың,
Жібімейтін өлгенше,
Мен-нар жаспын,
Ар көретін көнгенді,
Тас боратқан тірлігіме көнгенше,
Қаратас боп жаралғаным жөн еді.
Дауыл мен сел
Сені мұнша қажытып,
Ағал-жағал қажаған,
Жауым мен жел,
Мені мұнша азытып,
Ызғар атқан пейілімен қарсы алған.
Қасқаюдан жалықпадың сен-дағы,
Илігуге икемім жоқ менің де,
Күңіреніп келерсің деп көл қалды,
Сен де мендей жалғызсың ба еліңде?
Жаурағанда ық болмаған тасаңды,
Тастап барам, аз-маз шерім тарқатып,
Мен де осылай жүрем дейсің қашанғы,
Запыран құсып, залал ішіп, жол қатып.
Ал, аман бол!
Қара жартас, жарқыным,
Тақпа маған,тақсыреттен басқа айып.
Куәсіндей менің қайтпас қалпымның,
Сен тұра бер!
Мәңгі осылай қасқайып!
2003 ж.
- Альфред Адлер
- Альфред Адлер
- Альфред Адлер
- Альфред Адлер
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі