Өлең, жыр, ақындар

Көңіл

  • 28.07.2021
  • 0
  • 0
  • 257
Кей-кейде көңіл құйын ғой,
Үйіре ұйтқып соғатын
Толастамағы киын ғой
Жоғалтқан таппай тағатын.
Кей-кейде көңіл қара бұлт
Тұтаса көкте үдерген.
Шуақтың өткен бәрі ұмыт,
Қара аспан төніп түнерген.
Кей-кейде көңіл найзағай,
Жарқылдап оттың ұшқыны,
Жасаулы жарақ найзадай,
Өтердей түйреп ұсқыны.
Кей-кейде көңіл шуақ күн,
Тоғысқан торғын көктегі
Нұрына балқып шуақтың
Жан гүлдеп, өсіп көктеді.
Кейіме, достым, көңілге,
Құбылған күйкі күй деме.
Толғанып жатқан өмірде
Тосырқау тұрсын күй неге!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Туған жер

  • 0
  • 0

Атақты болмаса да өзен, көлі,
Жайқалған торғын тоғай – жасыл белі,
Сар дала селеу басқан болсын мейлі,
Әркімнің езіне ыстық туған жері.

Толық

Еске алу сәтінде туған ой

  • 0
  • 0

Өтірік дерсің
Елден ерек дана еді
Десем
жан жаралмышы дара еді.

Толық

Бастау

  • 0
  • 0

Ана алдында асқар тау да аласа, —
Дөп айтылған сөз-ау барлап қараса.
Ақылынан бастау алып ананың
Отбасы орнап, жер бетіне тараса.

Толық

Қарап көріңіз