Өлең, жыр, ақындар

Қуғанмен қанша...

  • 26.09.2021
  • 0
  • 0
  • 461
Дүние – сиқыр бір сағым,
Арбайды көзін қуса кім.
Ындыны кепкен пенденің
Тажал боп жайлар құрсағын.
Естілсе судай сылдыры,
Таба алмас тіпті күн нұры.
Ұстатпас қолда тұрса да,
Сайтанның құрық­шылбыры.
Өзі кеп бір күн жағалар,
Қызықсаң, қашып жоғалар.
Құлудай қатқан қу басың
Соңында доптай домалар.
Қуғанмен қанша жалықпай,
Күйдірер оты тамұқтай.
Жаныңды оңай суырар,
Ойықтан алған балықтай.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Дүние

  • 0
  • 0

Қызыл тіл таңдайымда тақылдауда,
Сұм жалған жүрегімді зақымдауда.
Басымнан түйдек-түйдек бұлт көшкенде,
Жаныма домбырадан жақын бар ма?

Толық

Қара жартас шер төкпес

  • 0
  • 0

Шын ақында айтылмайтын сөз қалмас,
Не жасырсын тоңған жүрек, тозған бас?
Сен – бір сұңқар ұшып­қонған айналып,
Мен – бір жартас қонысынан қозғалмас.

Толық

Көк түтін боп...

  • 0
  • 0

Мен тұрмын шулы қала ішінде,
Түк көрмеген, түк сезбеген пішінде.
Жасырғаным – таңдайымның астында,
Талшық қылған тарамысым – тісімде.

Толық

Қарап көріңіз