Бір досым бар, сағынып
көрісеміз күнде біз.
Отырмаймыз жабығып –
көңілдіміз, біргеміз.
Үйретеді жақсы өлең,
жамандықтан шектейді.
Тіл табысып басқамен,
мені сатып кетпейді.
Ертегілер еліне,
батырлардың жеріне,
құс жетпейтін көгіме,
биіктердің өріне
жетелейді сеніммен,
қызықтарға бастайды,
еруге оған ерінбен,
сырымды да шашпайды.
Қалаларды не деген
аралатты ол маған.
Жүздік жүйрік кемемен
айдындарда ондаған.
Түнек жерге жыр, әнмен
найзағай боп жай шаштық.
Талай қарақшылармен
ол екеуміз шайқастық.
Атқа шауып үйреніп,
араладық тау, белді.
Найзаменен түйредік
жалғыз көзді дәулерді.
Білмейді бір зекуді –
сендіреді, сенеді.
Мен жабықсам, не түрлі
әңгіме айтып береді.
Сырын ашып Күннің де,
бастар талай жол көшін.
Кім екенін білдің бе –
Кітап еді ол досым!
1987
Дастарқанға шақыру-ақ мүң екен:
ұшып тұрды тақта отырған зұлымдар,
Жандарында бір кеш жатқан арулары жымыңдар:
кеуделері тырсиып тұр, дәл арадан аумайды,
- Альфред Адлер
- Альфред Адлер
- Альфред Адлер
- Альфред Адлер
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі