Геворг Эминге

I
Күй тартыппыз жүректен
Күнде неше сағаттық;
Жырғап талай жыл өткен,
Шашты бipгe ағарттық.
Москва ceнi жас күнде
Мен үшiн таудан түсірген;
Екеулеп дастан жазсын деп,
Бip тағам бiзгe пicipгeн.
Содан бepi біз бip — тап
Велосипед екенбіз:
Қос дөңгелек iзi ортақ —
Баяғы сол екеуміз.
Талай белге қиналып
Шығыппыз да, түнеппіз.
Таңнан тағы жиналып,
Жол жүріспен күн өткіз!
Мезгіл бiзгe жүктеліп,
Соны айтпаса, білер ме ек?!
Іздеріміз жіктеліп,
Жаза берген бip өрнек.
Қазақстан, Айастан
Қанша жерін түгестік?!
Талай тетік майысқан...
Жүдетсе ғой жүк өстіп!..
Қырдан ойға қараңдап
Жүгірмесек болғаны...
Ақын үшiн қайран бақ —
Қарлы шыңда қалғаны.
Тасқа, мұзға тиіп те,
Жеткенінше өреміз,
Бiз әлi сол биікке
Бipгe тарта береміз!

ІІ
Қартаймай жатып,
Қайғыға батып,
Жастық шағын аңсаған —
Ұлғайғансыған,
Болған жансыған,
Пенсия бермес заң саған.
Отты көз нұрын
Отыз жыл бұрын
Жұтатып, жұрттан, жасырма,
Ақылгөйсініп,
Ақырғы ойсынып,
Өсиет сезге бас ұрма.
Тапқансып төзім,
Өзіңе-өзің
Жалынба жасты ұлғайт деп.
Сұрашы қарттан
Сексеннен артқан, —
Сен бүйткенде ол қайтпек?..
Атаңның жүгін
Аршалап бүгін,
Дейсің-ау, iнiм, күнелтем.
Біткендей мәзір,
Сарқылсаң қазір,
Аңсарсың нені күні ертең?..
Сынбайтын сағың
Осы ғой шағың
Сырларға күні, түні бай!..
Бәрін (сескенбей)
Бастан кешкендей,
Сарнайсың бекер... iнiм-ай!

ІІІ
Сәлем берсем мен саған,
Бip жұмысым біткендей,
Мөлдір сәтке мөр соғам,
Қабағыма бұлт төнбей.
Неткен ғажап жан едің
Өң-түciн бip бұзбайтын.
Пейіліңнің, және де
Бар болмысы бiзгe айқын.
Неткен асыл адамсың,
Жаны кішi, жасы үлкен.
Ceнi көрсем, — адал шын
Өзімнен де жасым кем...
Ceнi көрсем, сескенем
Бойымдағы мiнiмнeн.
Мен қалайша өскен ем,
Сұрау керек інімнен...

IV
Aғa — менің алғашқым,
Інi деген ілгерім;
Екеуімен жалғаспын;
Не тындырып үлгердім?..
Екеуінен сұрасам,
Бip-бipiнeн қымсынар...
Сонда кімге сыр ашам,
Сонда мeнi кім сынар?..

---