Өлең, жыр, ақындар

Мерез

  • 25.06.2022
  • 0
  • 0
  • 375
Мына жанның
Қара темірдей сірескен
Жұлынын-ай.
Күн нұры түскенде —
Ең болмаса!—
Қара тастай жылымайтын
Суығын- ай.
Кім- кімді де
Бір үрлеп өшіріп тастайтын
Шам сияқты көреді;
Кім-кімді де
Жайылып жүрген
Мал сияқты көреді.
Мұздан жаралғандай
Сырты ызбар,–
Іші ызғар,–
Бетіңді қарып жібереді;
Ұшпаның ернеуінде тұрсаң—
Жазығың болмаса да—
Құрдымға қағып жібереді.
Осы бір адам—
Елімнің денесіне шыққан
Жазылмайтын жарам сияқты;
Ғұмыры
Көк майсаға аунап көрмеген
Арам шөптің арасында өскен
Адам сияқты.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Түнгі тұман

  • 0
  • 0

Қалың тұман ішіндегі
Алып Алматы
Алатауды жастанып
Түс көруде.

Толық

Демографиялық өлең

  • 0
  • 0

Жоғын жоқтап отырғам жоқ жоқтықтың!
Дегенменен шегi бар ғой сақтықтың, –
есiгiнде бес құлып бар осы үйден
иiсi аңқиды тоғышарлық, тоқтықтың.

Толық

Өткеннен әңгіме

  • 0
  • 0

Түркістанның
Темір жол мектебінде
Оқып едім.
Оқуды қатырмасам да,

Толық

Қарап көріңіз