Өлең, жыр, ақындар

Сұлтанмахмұт қабірінде

  • 07.02.2016
  • 0
  • 0
  • 1679
Көкірегіңді шер көміп,
Өлең болып өртеніп,
Жиырма жеті жасында
Кеттің, сабаз, ерте өліп.
Өртенген ай шоғындай,
Бір суынып, бір қызып,
Жаздағы жай оғындай
Өттің көкті бір сызып.
Көкірегіңде кек-намыс,
Салған жара қара түн,
Көрінді де кетті алыс
Күнге жайған қанатың.
Жастай өліп кетсең де,
Дейді шулап — ол тірі.
Жүгірген жел тепсең де.
Торыайғырдың толқыны.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Неге кінә қоясың?

  • 0
  • 0

— Қалай болып кеткен?— деп,
Сын қоясыз қазір сіз.
Жас ем онда көкпеңбек,
Сақал-мұртсыз, әжімсіз.

Толық

Кіріспе

  • 0
  • 0

Бүкіл қазақ өлеңі
Алматыдан аттанып.
Ашхабадқа жөнелді,
Ақ көңілін ақтарып.

Толық

Алматыда ленин ескерткіші

  • 0
  • 0

Тұр тұғырда аршындап ол аттамай,
Кетпейді оған күн мен ай қонақтамай.
Қарауылда тұрады қызыл гүлдер
Қызыл жұлдыз қадаған солдаттардай.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар