Өлең, жыр, ақындар

Ақ жауын

  • 08.04.2017
  • 0
  • 0
  • 8090
Боздасын, бәрі боздасын,
Малмандай басып су – қайғы.
Аспанның көріп көз жасын,
Қара жер қайтып құрғайды?!.

Жауын боп көктен мұң ақсын,
Жатпайды жуас жер сілкіп.
Жылағандарды жұбатсын,
Жанарларын жел сүртіп.

Жылмаңдап ақпа жылғамен,
Сұрауың бар ғой, су – тірлік.
Тазарсын мынау күллі әлем,
Күйбең де күйбең қу тірлік!

Сар далам өзі-ақ сабырлы,
Сабалап оны не керек?
Сыздатпай менің жанымды,
Себелеп жаушы, себелеп...
Ей, жауын!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Әке

  • 1
  • 3

Білемін, бәрін, бәрін сездің, Әке,
Асылы айтпаушы едің сөзді қате...
Жерлеген күні сені дертті болып,
Мен түгіл жылап тұрды көк түнеріп.

Толық

Әдеп

  • 1
  • 1

Бір ғұлама, тәрбиесі тым бөлек,
Шәкірттердің қарсы алдына бірде кеп.
Түзу сызық сызып қойып тақтаға,
Сынақ болар сұрақ қойды «Бұл не?» – деп.

Толық

Туған ауыл

  • 0
  • 0

Туған ауыл, сен үшін тер төкпедім,
Кешір мені, кеш мені, сен текті елім!
Бір сағыныш мазалап ертелі-кеш,
Жүреді ылғи жанымды өртеп менің.

Толық

Қарап көріңіз