Бір демде

Барар жерің Балқан тау
Ол да біздің барған тау
Ескі жырдан
Баба, Сіздің барған жер-Балқан екен
Бес күн жалған-бір дорба талқан екен
Дорба түбін қаққанша аттап баспас
Біздер үшін Сіздің жол-қалқан екен
«Балқан таудың басына бабам шыққан»-
Деп күпсініп басқаны аң-таң етем
Өйтетінім, мен үшін өлшем-мынау:
Кейде тоқ, кейде тесік қалтам екен
Үлкейгенде ұққаным- үлкен сөзі-
Дәмі ащы, дәруменді шалқан екен
Кезінде соны ұқпаған пендеңіздің
Жүрісі жер тескендей салқам екен
Көлдей патша көңілі дархан екен
Сөзде көлдей суала бастағанда
Басқа әуенді өлеңге арқау етем:
«Қаратаудың басынан көш келеді»
Қанша буын бұл жырмен өскен еді
Бізге үлкендер «ешқайда көшпе»- деді
Ен жайлауды ел жайлап төстемеді
Содан әлі боз тайлақ бос келеді
Құйрығынан ұстамай бүгінгі ерлер
Мұрындықтап жетелер қос кемені
Тегіне тартып туған жарлы байқұс
Қарынның құрышына өш келеді
Бұл сөзімді кім қалай хош көреді
Хош көрмеген мынау бір бөспе деді
Десе десін дәл қазір бұл шеріңнің
Қолында-айран сұрар бос шелегі
Шен орнына тағады төске нені
Құнсызданып барады дос беделі
Жазғанымды сынатсам бір мықтыға
«Бұл қағаздың орыны- пеште»-деді
Қағаз жанып жылытпас,бірақ, керек
Тамызық тұтанғанша өшпегені
Ақылды ойлар көп жайда мүлде келмейд
Келгенінде қашанда кеш келеді
...Ермек қылам мен сонда кешке нені?..

---