Абайға арнау

Қазақтың жайын,
Тамызып майын,
Ғасырлар бұрын толғаған.
Сабырсыз,арсыз,
Пендені сансыз
Түзететін болды адам.
Физули,Шамси,
Сайхали,Сағди,
Жырларынан ой өріп.
Арабша оқып,
Кеуілге тоқып,
Ізденіп,ғылым бой беріп.
Ұстара көзбен,
Сүрлеуін сөзбен,
Абайдай ешкім сала алмас.
Сөзің шын хакім,
Айтпаса ақын,
Надандар хикмет ала алмас.
Білмекке маржан,
Ойсызға ражан,
Өлеңі оның-шарайна.
Береді шабыт,
Әкетіп қағып,
Жыр шашам жақын маңайға.
Қарасөз- қуат,
Қарасөз-жұмақ,
Әр сөзі оның-шариғат.
Бой түзеп,қарап,
Жыртығын жамап,
Ұлының сөзін тани қап
Құлашын сермеп,
Ақылға кел деп,
Ғылымға көңіл деп.
Білгеннен қалмай,
Үйренгін талмай,
Сол уақытта жыр төгілмек.
Өмірдің алып,
Кетігін тауып,
Кірпіші болып қаланса
Абайдың сөзі
Түнекке қара жағар шам.

---