Өлең, жыр, ақындар

Жалқаудың жауабы

  • 20.07.2019
  • 0
  • 0
  • 2619
(сықақ)

– Қарағым, қалғыма,
Қарап отыр алдыңа.
Сөздің тұрасына келсек,
Дәптерің қайда, көрсет?!
– Сыныпта қалып кетіпті,
Біреулер алып кетіпті.
– Одан да, жазғаным,
Десеңші жазбадым.
– Жоқ, ағай, жазғам,
Кеше құдық, қазғам.
Сонда түcipiп алдым,
Парағын ұшырып алдым.
– Болмаса, оқығаныңды айт,
Көңілге тоқығаныңды айт.
– Ағай, оқымадым,
Үйде отырмадым.
– Е, қайда болдың?
Не ойладың?
– Сайда болдым,
Доп ойнадым.
– Кешкілік не істедің?
– Асық ойнайтын жер тегістедім.
Енді түрегеліп,
Үйге кipe бере,
Табалдырықтан құлап түстім,
Ұзынымнан сұлап түстім.
– Kiтaп бетін аштың ба?
– Иә, көрпенің астында
Біраз қарап,
Парағын санап,
Басым iciп кетті,
Денем ысып кетті.
– Жатып оқуға бола ма?
– Жоқ, аға!
Ойыннан соң қарным ашып,
Дегбірім қашып,
Табақпен іші кең
Көжені көп ішіп ем,
Шертиіп тойып кеттім,
Сосын төсекке қойып кеттім.
Сөйтіп қалжырап,
Тәтті ұйқымен маужырап,
Сабақ оқи алмадым,
Оқығанмен миыма тоқи алмадым.
– Онда саған
Тиісті баға – «жаман!».



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Көлеңке

  • 0
  • 0

Осы менің неліктен тұзым жеңіл?
Бір көлеңке қалмайды ізімнен кіл.
Сонда-дағы тынбайды қызулы өмір,
Сонда-дағы сәулелі, түзу көңіл.

Толық

Жабығу

  • 0
  • 0

Отырам дәйім мен сенің
Қоңыруыңды тосумен.
Кетуін түсіп еңсенің
Түсінемісің осы сен?

Толық

Жер – ана

  • 0
  • 0

Жаралғалы Жер-ана зыр айналып ғаламды,
Арқасына қондырып, аялаған адамды.
Адам – жердің етене сүйеніші, тынысы,
Мәпелеген перзенті, былайынша, дұрысы.

Толық

Қарап көріңіз