Абай Құнанбаевқа арнау

Асыл тұлға, философ өзі хакім,
Бар қазаққа танылған сенің атың.
Ғасырдың жаңғырығы ұлы Абай,
Біздерге мұра болып қалған хатың.

Болды ғой бұл фәниде жаның жалғыз,
Қазаққа тәңірінен бағын алғыз.
Сіз жүрген, жолға келіп тоғысқандар,
Ақындар мен ұлылар жаныңдамыз.

Керіліп, сіздей болмақ мақсатым жоқ,
Мәңгі алдымда тұрасыз асқағым боп.
Жазғандарым теңізге тамшы ғана,
Әлі мен жетілгенім асқаным жоқ.

Қазақтың шығысында бір күн шықты,
Әттең, қайран қазағым күлкің мықты.
Тірісінде сезбедің, танымадың,
Ол жоғында сағындың, құлқың ұқты.

Әкесі бір уезге сұлтан болған,
Абайды оқуға аттандырған.
Кейінен билікке де, араласып,
Молдадан мұсылманша хат таныған.

Ақылы мен ойы да, ерте өсті,
Өзіне жеткізбеді тетелесті.
Жас кезінің өзінде ұлы Абай,
Көпті көрген қариядан кем емес-ті.

Жүрегінен ұшып шыққан жырын жазды,
Пенденің, бұл фәнидің сырын жазды.
Жанындағы халқына, дүниеге,
Сезген екен жүрегі жылымасты.

---