Өлең, жыр, ақындар

Оймауыт

  • 28.04.2020
  • 0
  • 0
  • 3685
Бір өзің жайлап жалғанды,
Жатырсың шалғай аймақта,
Жастанып құба жоңдарды,
Шаң мен шудан аулақта.

Төбенің үсті, сай іші,
Даланың жұмсақ саздары –
Көктемгі жаңбыр дауысы,
Көктегі құстың назды әні.

Шайқалып кеткен шалғыннан,
Көгілдір моншақ төгіліп,
Көктемнен қалған айдынға
Жатасың жаздай шомылып.

Жөңкіліп сонау биіктен,
Адырдан қарғып, алды орап,
Барады заулап киіктер
Артына тастап ақ жолақ.

Шолып тұр байтақ даласын,
Аруана қырда желпініп,
Аспан мен жердің арасын
Бір өзі ғана толтырып...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Мұхтар аға

  • 0
  • 0

Аспаның да аман, жер де аман,
Ардағым, қалған артыңда...
Баяғы далаң – сол далаң,
Дүние – көрген қалпыңда.

Толық

Таба нан

  • 0
  • 0

Жас кеттім туған үйімнен;
Көп кездім қала жатағын,
Әйтеуір —
бала күнімнен

Толық

Аспанды кенет тарылтып

  • 0
  • 0

Аспанды кенет тарылтып,
Ауылды жерге бұқтырып,
Астан да кестен...
Сабылтып,

Толық

Қарап көріңіз