Өлең, жыр, ақындар

Жапырақпен қоса жылап...

  • 11.11.2020
  • 0
  • 0
  • 595
Жапырақтың жанарынан жас тамды,
Нені сезді, неге жаны жасқанды?
Жарқыраған күн сәулесін сағынды-ау,
Пана тұтып келіп еді аспанды!..

Жасыл еді, жарқын еді реңі,
Үзілмеген үміті де гүл еді.
Суық ұрып, жел ұшырса қайтеді,
Тағдыр солай, солай өмір сүреді...

Үнсіз қарап тұрдым ұзақ қасында,
Көктем-өмір солады екен расында...
Жапырақпен қоса жылап аспан да,
Мұңын төкті жұрт көзінен жасырған...

Күн де батты... үміттерім көз ілді,
Көз алдымда боз жапырақ төзімді.
Аялайтын сәуле тілеп тәңірден,
Аяп тұрдым жапырақты, өзімді...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Уа, өлеңім!

  • 0
  • 0

Таңдайыма дәмі келсе өлеңнің,
Жанарымның сәулелері төгер мұң.
Сезімімнің еліктерін үркітсем,
Мен өзімнен көрермін.

Толық

Ертіс

  • 0
  • 0

Тағы келдім Ертістің жағасына,
Пана болған Алаштың баласына
Ел көшкендей көңілім құлазып тұр,
Ем табылмай жанымның жарасына.

Толық

Сәуле ғұмыр

  • 0
  • 0

Жазайық дейсің өлеңге айтып бар сырды,
Сағыныш, аңсау күн менен түнге жаншылды.
Ақ арман сағым жеткізбей қойды қуғанмен,
Сәйгүлік мініп бассам да талай қамшымды.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар