Өлең, жыр, ақындар

Ұйқылының парқы не ояуменен

  • 09.03.2021
  • 0
  • 0
  • 261
Ұйқылының парқы не ояуменен,
Өлі тәнге оны мен таяу дер ем.
Көзі ашықты ақ нұрлар аймаласа,
Ұйқы қоңыр қоршалар бояуменен.
Уақыт солай бәрін де көшіретін,
Басын қойса,
Қара жер төсіне түн.
Өлімменен өмірді алмастырып,
Тізіп келе жатыр ғой өшіретін.
Білер мынау ғаршының кім мөлшерін?
Тән – топырақ.
Қосады түн мен сені.
Жан дегенің – рухың – ұйықтамайды,
Өйткені ол – Аллаһтың бір бөлшегі.
Жосып кетіп жатады жосып келіп,
Бірін-бірі айыптап осып, періп.
Жан Жаратқан Иеге жол тартады,
Қара жерге денеңді қосып беріп.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Айтасың айналам деп озық елге

  • 0
  • 0

Айтасың айналам деп озық елге,
Қарайсың мойыныңды созып өрге.
Ақшамен өлшене ме дәрменіміз?
Кетпейік тоғытылып тозық «еңге!»

Толық

Адам деп менің атым қойылғасын

  • 0
  • 0

Адам деп менің атым қойылғасын,
Тұрады жүректе иман, ойымда шын.
Білемін, барлығынан биік тұрар,
Есімім Аллаһ берген жойылмасын.

Толық

Адамдарша

  • 0
  • 0

Мендегі бар қасиет өзіме тән,
Басқалардан ауысып қонған емес.
Ойлайтыным, сөздерім өзім айтқан,
Басқаныкі ешқашан болмақ емес.

Толық

Қарап көріңіз