Жан-жүрегім – жаралы өлең
- 0
- 0
Жан-жүрегім – жаралы өлең.
Жан баспаған арал емен.
Телегейде тереңдігім,
Дарияда дара кемем.
Желтоқсан
Құстар көшіп барады түзде шұбап...Көшпей, қонбай келеміз біз де шыдап.
Саусағыңды тарбиған көкке жайып,
Көз жасыңды көзімше үзбеші, бақ.
Бұлыңғыр бұлт, булығып кемсеңдеме,
Түсіп кетті соншама еңсең неге?
Көкке құмар көңілім, сен де өрекпіп,
Көшкен жұрттың соңынан ерсем деме.
Ере алмайсың!
Қаласың қыстауыңда.
Қыспағың да сол сенің, ұшпағың да.
«Үсті-басы ақ қырау, түсі суық
Кəрі құдаң» – Қыс келіп түсті ауылға.
Пікірлер (0)
Пікір қалдырыңыз
Көздерiңе бiр мұңды құйып алып
- 0
- 0
Көздерiңе бiр мұңды құйып алып
Маған қарай бересiң жиi нағып?
Сенесiң бе,
Соңымнан ересiң бе,
Қарап көріңіз
Басқа да жазбалар
Пікірлер
-
Бекжігіт
Білім -
нурай
оте кыска екен)
- Альфред Адлер
- Альфред Адлер
- Альфред Адлер
- Альфред Адлер
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі