Өлең, жыр, ақындар

Құбылу

  • 08.08.2021
  • 0
  • 0
  • 311
Сарыала күз, салқын леп таудан ескен,
Жоталардан боз тұман құлай көшкен
Бозғылт шілтер бүркенді үлбіретіп
Қалың жыныс өрмелей беткейде өскен.
Кеше сындар қарағай күнге ғашық,
Бүгін салқын ызғарға құшақ ашып.
Келін қайың тәрізді той қыл арман
Сары алтын теңгеден шашу шашып.
Көме түсіп құзар шың жақпар тасын,
Ол да өзгертіп байлапты ақ шалмасын.
Құбылуы заңды ғой табиғаттың
Жан сарайын уақыт ақтарғасын.
Ғалам өлі жалғыз сәт тынымдаса,
Дамығаны ілгері қыбырласа,
Тек адамдар қоян боп, қабақ бағып,
Жыл мезгілі тәрізді құбылмаса.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жұмбақ тас

  • 0
  • 0

Кәлінде Бурабайдың жұмбақ тас тұр,
Көрініп бірде арыстан, бірде қасқыр.
Біресе жезтырнақ боп үрей алып,
Барласаң сан құбылып тұрған тас бұл.

Толық

Жасырма

  • 0
  • 0

Үндемедің, бірақ та көп қарадың,
Көп қарадың жанымды ноқталадың.
Көңіліңді ақтарып көзің айтса,
Соқырмын ба, сезбейтін жоқ па жаным!

Толық

О, адамдар жүрегі, жаны ғажап

  • 0
  • 0

О, адамдар. жүрегі, жаны ғажап,
Ізгілікпен андарды да емдеп жазад!
Тағыны да аяйсың, өз бауырыңа
Ұсынарың жаным-ау, неге азап?

Толық

Қарап көріңіз