Өлең, жыр, ақындар

Мойындау

  • 07.09.2021
  • 0
  • 0
  • 301
(1815)

Жасырам деме жалынды
Өшер де, кетер дерегі.
Тал түсте жалын — сағымды
Түтіні-ақ ұстап береді.
Жасыра алмас шын ғашық,
Жүректе тұнған сезімді.
Жүзіңнен сұп-сұр, сұр қашып
Өрт буар екі көзіңді,
Өлеңді жасқау, тұмшалау —
Қасірет. Жүрек сөзі ол.
Іште — өрт.
Тілден шықса — алау.
Ақынның жаны, өзі ол.
Жансын,— деп ақын,— еңбегім.
Өлеңнен өрнек тоқиды.
Бәрібір: тер сен, терме мін.
Жарқылдап жырын оқиды!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Хафизге

  • 0
  • 0

Қайран Хафиз! Қайтып саған тең келем?
Мынау неткен сандырақ!
Ұшқыр қайық шырқар құстай желменен,
Айдын жарып жарқырап.

Толық

Жабайы Раушан гүлі

  • 0
  • 0

Көкорай кең далада,
Балақай раушан гүлін көрді де,
Оның жанына жетіп келді де,
Жұпар-хош иісіне жұтына мас болып,

Толық

Қырдағы гүл

  • 0
  • 0

Айдалада қызыл гүл,—
Көрді соны жас бала.
Аймалады, қызықты,
Иіскеді бассала.

Толық

Қарап көріңіз