Өлең, жыр, ақындар

Иттен бөрі шықпайды

  • 03.10.2021
  • 0
  • 0
  • 384
Кештік дәурен қайран бастан,
Суық қабақ, жат бауыр.
Ит боп қапқан кей жолдастан,
Үрмеген ит тәп­тәуір.
Жаманнан кім жапа көрмес,
Көңіліңнен дәм татқан.
Арамзалар опа бермес,
Арсыз туып, ант атқан.
Шаңның ұшын жел созғанда,
Құйын көкке шабады.
Заман азып, ел тозғанда,
Ит иесін қабады.
Өткен өмір – түс емес пе,
Жүз құбылған жалғанда.
Иттің бары түседі еске,
Балағыңнан алғанда.
Сорлы болған пиғылынан,
Байғұсқа шыр жұқпайды.
Май құйсаң да құйрығынан,
Иттен бөрі шықпайды.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Кінәлай көрме

  • 0
  • 0

Күлімдеп тұрып күндерді қарсы аламын,
Сезбеген болам тағдырдың салқын қабағын.
Арнасы терең, ағыны қатты өзендей,
Ағады тулап, барады зулап заманым.

Толық

Ез

  • 0
  • 0

Сана бар – теңізді де көл дейтұғын,
Көздер бар – көк тиынды көздейтұғын.
Маңдай бар – қап көтермей терлейтұғын,
Тілдер бар – шағып алып сөйлейтұғын.

Толық

Үміт көбелегі

  • 0
  • 0

Оралдым ауылға мен жылдар салып,
Қуана құшақ жайып тұр қарсы алып.
Тезірек түседі екен тосын көзге,
Арада өзгергені кім қаншалық.

Толық

Қарап көріңіз