Аққу

Қымбатты апа, жеңгем, құрбы-құрдас,
Қайғыма қатар ортақ мұңы мұңдас.
Ғажайып түсімде мен бір іс көрдім,
Көп болып бұл түсімнің жоруын аш.
Білмедім ауысқан ба ай менен күн,
Болмаса өзгерген бе дүние бүтін.
Түсімде батыс жақтан таң сібірлеп,
Шығысты басып тұрды бір көк түтін.
Адасып орынынан аспанда ай,
Көміліп көк түтінге тұр табылмай.
Күн батқан ұясынан кері шығып,
Аспанға сəуле шашты бұрынғыдай.
Айдын көл – күн шағылысқан алдым ашық,
Көзімше көбеюде тасқын тасып.
Сол көлдің ортасында бір аққу құс,
Қорғанып дұшпанынан қонды қашып.
Шүйіліп аспандағы бір қара құс,
Аққуға алдындағы көрсетті сұс.
Көл толқып көбігімен көлегейлеп,
Тудырды қарақұсқа қиын жұмыс.
Ойладым: көл дария – халқым, елім,
Өсетін ортасында қалқып менің.
Сенемін, қара ізіме түскен жауға,
Мені де жегізбес деп халқым тегін.
Аққудай бұдан былай қанат сермеп,
Ағытсам асыл сөздер қиял тербеп.
Бостандық бір басыма тумас па екен,
Болатын еркін жүріп, еліме ермек.
Замандас – мұңы бірге апа, жеңгем,
Бір жанға көп көмегі тимес пе екен!
Жинаңдар үкі, тана, киім маған,
Аттанып ел ішіне шығайын мен.
Қоңыр күй қобызындай Молықбайдың,
Үкісін домбыраның толықтайын.
Айтайын елге шынын, əйел мұңын,
Сайрайын сансыз топта, қорықпайын.

---