Жырла көктем, жырламас халің бар ма
Жырла көктем, жырламас халің бар ма,
Сағынышын сабылтқан сағым барда.
Көрсем деумен үздігіп жүрген едім,
Дауыл соғып тұратын дабылдарда.
Дауыл кетті, қар көшті, боран өшті,
Сана бастап барады сара көшті.
Көшкен жұрттың орыны елеусіз қап,
Жазылмай тұр сыздаған жарам ескі.
Көкшіл сәуле құйылып тұнық түптен,
Тамылжыр деп құс әні, үміт күткем.
Қанат бітіп қалықтап бара жатыр
Жасыл ту боп шайқалып сырық біткен.
Көгілдір көк, жасыл жер, бояу қанық,
Жаңғырады, түлейді ояу қалып.
Өшпей қалған жүректе Отаным бар,
Ауыл оның есімі аяулы, анық.
Дала деген Отан бар жүрегімде,
Күн шағылып тұрады күрегінде.
Балалықтың елін бір көрсем деумен,
Жүремін де қоямын, жүремін де.
Жайна, көктем! Даламды еске салған,
Шырақ жанып тұрады өшпес алдан.
Желбірейсің жүректе орамал боп,
Маржан тізіп шетіне кесте салған.
- Альфред Адлер
- Альфред Адлер
- Альфред Адлер
- Альфред Адлер
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі