Суалма

Суалмадан –
Құс дауысы шығады тыраулаған.
Тыраулаған –
Сол дауыс көкіректен сыр аулаған.
Сыр аулаған –
Түседі еске сол бір кез, Суалмадан.
Суалмадан –
Топтап жылқы қайырып құраулаған.
Алтынды жұлдыздармен зырлап аспан,
Суалма қойынына түн жарасқан.
Сол кезде ме, жаным-ау, сол жерде ме,
Жүрегім мейірленіп жырға басқан?!
Алтын ай – сыңар қанат, сырғалы аспан,
Ғажабын жарқырата жырғап ашқан.
Сиқырлы күйге еліккен көңіл-дөнен
Шарқ ұрып бір белден соң бір бел асқан.
Кездер-ай үйге қайтпас Суалмадан,
Суалма жалтырына нұр аунаған.
Жарықтықтың аймағын
Жыл жоқ еді-ау,
Жайқалып жасыл шалғын ну алмаған.
«Жылқыны әрі қайырып тастасыншы,
Суалманың шүйгінін баспасыншы» -
Деп атам отырғанда жоқ сияқты,
Туған жер киесіне басқа сыншы.
Толғандырып әнімен тыраулаған,
Құс дауысы шықты, әне Суалмадан.
Қаншама жыл өтсе де, құт-берекем,
Екенсің-ау әлі де суалмаған!
Жаттатқан жас күнімде мың ән маған,
Амансың ба, Суалмам, суалмаған?
Құс қиқуы көркейткен көктемеде,
Сағыныш па - өзіңнен суармаған...

---