Өлең, жыр, ақындар

Замандасқа

Неткен заман , неткен ғасыр айналаңда,
Санасыздың адам болған кезі қайда?
"Адам" десем , хайуаннан кем болғанын,
Үмітті үзді бұл қылығын "адамның".
Жабайлыққа бел будың, көзі құрғыр,
Қырылмас қалай жандағы ар-ұжданың!
"Менде не бар, өзі жазды тағдырын"-
Деген сөзің ақтамайды, күнә қылдың.
Өзіңді "ер" санаған "ар-намысын"
Қайда кетті , зомбылыққа барармысың.
Айтқан "намыс" деген бұл ұғымын
Негіздеуге келер ме, айтартұғың?
"Адам" деуге лайық емес сендейлердің,
Жабайлығын хайуанға да жетпейтұғың.
Жазықты жалғанға сүйеп, "қыз" дегенді,
Мүмкін емес оңбағанды жақтаутұғың!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз


Қарап көріңіз