Өлең, жыр, ақындар

Кей сәтте

Сірескен қымтап жабығын
Сұр аспанды сұрқай күз
Суық сорған жарық үн
Сүреңсіздікті шырқаймыз

Бүріскен бұта өтінде
Боздата жел жүр аттандап
Безерген дала бетінде
Безілдей көшкен көп қаңбақ

Аспаннан ба, жерден бе
Аяздың демі жеткендей
Алаң да жоқ кеудемде
Ақтара тонап кеткендей

Бар арман-бір от қана
Бар арман-бір ық-пана
Барлаймын көзім шоқтана
Барлаймын көзім шықтана

«Төзу керек»-деймін мен
Түңіле терең күрсініп
«Төзім берші,-деймін мен-
Түнере түскен тіршілік»



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

КЕЙДЕ

  • 0
  • 0

Желмая мініп, Жерұйық іздеп
Желді Асан*
Бізге де, мүмкін,келмеді,әлде
Келді Асан

Толық

Қарғаны ақтау

  • 1
  • 0

Қарға деген құс едің
Мойыл қара түсің де
Жамандығың сыртыңда
Жақсылығың ішіңде

Толық

Наурыз тойында

  • 1
  • 0

Таудан құлап төгіліп, саулап қырдан
Жып-жылы леп жаңартып таңды аттырған
Алты ай қыс арқасына батқан ерден
Тіршілік босанып, бір аунап тұрған

Толық

Қарап көріңіз