Өлең, жыр, ақындар

Кең дүние

  • 06.09.2018
  • 0
  • 0
  • 1422
Мынау дүние өте кең,
Кеңдікте неге ойламан.
Жастық жалын от екен,
Өзекті шарпи бойлаған.
Өмір — дария, тұнықсың,
Естіртеді күй маған.
Жаныңды әр кез кім ұқсын,
Сол ғой кейде қинаған.
Менде дос бар, бауыр бар,
Жандар бар көңіл толмайды.
Соққанмен жұлқып дауылдар,
Гүлдер бар нәзік солмайтын.
Өмір деген арпалыс,
Келмес тегін жақсылық.
Жолдары көп қалтарыс,
Тартқызатын тапшылық.
Сүрініп ор мен жарына,
Тартсам да өмір азабын.
Тіл қатқам жоқ жалына,
Естиін мейлі, мазағын.
Демеймін ойдан от өрдім,
Бас ием өр кез сабырға.
Не тартсаң, тағдыр, көтердім,
Түскенше салқын қабырға.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Таңғы шық

  • 0
  • 0

Меруерттей мөлдіреді,
Шөп басына шық тұнып.
Гүл желегі желбіреді,
Нәзіктігін ұқтырып.

Толық

Тұлпар

  • 0
  • 0

Көңілім, табалмасам қалауыңды,
Азайтпа, өршіт кайта алауыңды.
Тұлпар өлең тұяқтан от шашар ма ең,
Жүрмін бе келтіре алмай жарауыңды.

Толық

Дала — мерген

  • 0
  • 0

Жанымды жаз ұқпасаң, күз ұғарсың,
Жиренерсің немесе қызығарсың.
Кетейінші, кең дала, кезіп сені,
Жолдарымның соқпақты ізі қалсын.

Толық

Қарап көріңіз