Ортаншы ұлым, әкесінің тірегі
Ортаншы ұлым, әкесінің тірегі,
Әке жанын түсінеді, біледі.
Сен ұсынған алмаңды алып, таң қалдым,
Алманың да бар екен ғой жүрегі.
Ортаншы ұлым, әкесінің тірегі,
Әке жанын түсінеді, біледі.
Сен ұсынған алмаңды алып, таң қалдым,
Алманың да бар екен ғой жүрегі.
Кім не десе, ол десін Ақылесім.
Ақылес маған қатты жақын есім.
Әкем қойған кенжеме бұл есімді,
Көресіңдер, ел билер Ақылесім!
Ақынның жаны нәзік қой оны білемін,
Сезімің суып, шайлығып қапты жүрегің.
Қас сұлу ерге, сызылып сыртын бермейді,
Тапсайшы оның бір емін.
Жүрегімді мазалайды күзде мұң,
Қайда жүрсің мен өзіңді іздедім.
Аппақ қар жоқ, жапырақтар арасы,
Көрінбейді іздерің.
Уәде етеміз, серт беріп ұмытпасқа.
Дұрыс шешім, – Сендегі үміт басқа-.
Қайтесің қадіріңді түсінбесе,
Жүрегіңнің түбінен сызып таста.
Сезінсең жаным өзіңді оның ұқпасын,
Даңғаза сөйлеп, басыңа сенің шықпасын.
– Сау бол – деп қана, кешіре салғын пендені,
Ағыта салғын телефоныңның тұтқасын.
Сөзінен емес, танимын жанды ісінен.
Жанары менен жүзіне қарап, түсінен.
Фотоңды көрсек көз өтіп сірә кетпейді,
– Иманды жан – деп өзіңді сірә түсінем.
Тұрып кеткен жандар бар,
сүрініп те, құлап та.
Ортамызда жүрсің сен,
жүрген жоқсың жырақта.
Ойым ерек, өзім әлі баламын.
Сене берме, сене берме қарағым.
Ішімдегі от жалынды білмейсің,
Байқамастан жалынға орап алармын.
Ініге, бауырына жанашыр жан.
«Сезімді қайтем»- дейді аласұрған.
Жанына жылу іздеп жүргендей ме,
Қалың өскен, ақ қайың арасынан!
Жан дүниеме қуат беріп, өлеңі.
Бауырым деп мені жақсы көреді.
Дүниеде, тілектес жан бар кезде,
Өмір сүргің келеді.
Бермей кетіп жүрмеші, береріңді.
Әй досым, білесің бе өлеріңді.
Әр түнде тажал саған үңіледі,
«Алла»- ғана шешеді, көреріңді.
Түнді сүйем, түн дегенің тыныштық.
Ұйықтасайшы- дейді әйелім, ұрыстық.
Құшағыңда отқа еріп кетпейін,
Маған деген шын сезімің, тым ыстық.
Заңғар көк, заңғар тауым, заңғар далам.
Көкке қолын созады арманды адам.
Алла сені алдыңнан жарылқасын,
Арманына жетеді армандаған.
Сағыныштың самалы есіп бірге.
Бірге туып жүрмедік өсіп бірге.
Сіз жассыз,
Сізді сүйер жан табылар,
Қасыма жақсы жанды ерте берем.
Жүрек назын бұл ағам шерте ме екен?!
Сезімі тұнық екен аппақ қардай,
Жырыңнан айналайын, еркелеген.
Қайда біздің түйсігіміз, өреміз.
Қатын айтса, бала айтса көнеміз.
«Атасы басқа аттан түс»- деп кетпейміз,
Ағайын мен жанұяны бөлеміз.
Қара сөзге неге жұртым тойынды?!
Бұрмады ма енжар болып, мойынды.
Сәйгүлігін жаяуларға мінгізіп,
Сойғыздырып қорадағы қойыңды.
- Альфред Адлер
- Альфред Адлер
- Альфред Адлер
- Альфред Адлер
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі