Өкпелеме
Ұната ма өзіңді, жек көре ме,—
ренжисің ол үшін кепке неге?
Көңіліңді қалдырған досыңа да,
қасыңа да бекерге өкпелеме.
Болатынын ойладың ба ертең не?
Бұғармысың, шығармысың сен төрге,
әлде құдай ұрар ма екен алжытып,
әзірейіл тұрар ма екен желкенде?!
Тұратын көңілінде шуақтап ән,
ұлың ем үмітіңді туа ақтаған,
Жұртым-ай, барасың ба майдаланып,
шіркін-ай, қайда барып қуат табам?!
Елдігің де ерсілеу, ерлігің де,
еркелеймін, ағайын, енді кімге?
Түбі неге соғар деп, бұл қылықтың,
күңірене беремін мен бүгінде.
Әрнеге еміндіріп, елеңдетіп,
бара ма боқ дүние менен де өтіп,—
қашан бір төрт құбылам болды бүтін,
шықпады-ау, соңғы үмітім,
Кешелер мынау аспанды
тұрғандай едім мен тіреп.
қилы бір күндер басталды,—
тірлігім кетті тентіреп.
Жарыла жаздап ызадан,
жаныма бәрі, батады:
Жиылып келіп жүз ағаң
бір итті мақтап жатады.
Қалса қарыз өтелмей,
қарғамас па ел кейін,—
бүгін өле кетердей,
күңірене бермейін.
Қыдырып, қыз-дүние, тізіле көш,—
үздігіп көрген жоқпын үзіп өңеш,
мүмкін-ау үдеуі де,
жүдеуі де, —
Түңілем бе,
жүгірем бе шалғында,
бүгін елге ұнамай да қалдым ба,—
ырызығын айырып жүр ағайын,
Ұятты да, арды да,
айырбастап айлаға:
қара салмай алдына,
қарқ болды пайдаға.
- Альфред Адлер
- Альфред Адлер
- Альфред Адлер
- Альфред Адлер
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі