Кім көрінгенге, көп жайға
Кім көрінгенге, көп жайға
көңілім толмай, күйініп,
өзімді өзім жегеннен
мақсатына біреуі жетті ме?
Кім көрінгенге, көп жайға
көңілім толмай, күйініп,
өзімді өзім жегеннен
мақсатына біреуі жетті ме?
Қалмады сөзде қадір, тілде кие,
ер сиқы болар дейтін іргеге ие:
би – мылқау, халық – аңқау, жігіт – сидаң,
көсемдер бірде бие, бірде түйе.
Мен осы не істесем екен бүгін?
Жатқандай мәнсіз өтіп бекер күнім.
Жүйріктің құйрығындай ғұмырымда
жанымды жаңбырлатқан жетер мұңым!
Жер ортасына келгенде
пайда болды бір құзыр:
өңешім бе, кеудем бе –
өртейді кеп бір қыжыл.
Шырқыраған заман-тордағы
қара халықтың қорғаны
хандарға сәлем бермесем,
алдына емпеңдеп келмесем,
Мансап үйі – қақпақты қыш құмыра,
енсең орар рақат ыстығына.
Өскен сайын мансаптың баспалдағы
соғұрлым мол былығы, бықсығы да.
Қызғаныш пен зұлымдық –
бақытсыздың құзыры.
Серігі сол ғұмырлық,
жоқтай өзге қызығы.
Иман жайлы кей имам салар үнге,
жұрт ұйиды көзі де, сөзі де ұнап.
Хафиз ақын айтқандай, ал өмірде
имандылық дегеннен өзі жырақ.
«Жұрт неге маған жауықты»,
деп өзің босқа кішірме.
Талантты болу қауіпті
талантсыздардың ішінде.
Берілме шындық іздеп қайғыға тым,
шындықтан айныр көсем, айныр ақын.
Жерде көп қамалдар мен иірімдер
адамды әділ жолдан тайдыратын.
«Япыр-ау, қайда кеткен шуақты өлең?
шуақты өлең жазғанға құр ат берем!»-
деп бүгін жыр іздейтін адам бар ма –
біреу мені іздесе қуат көрем.
Құлқыңды көріп бүгінгі
достарың сенен түңілді:
өзіңді бір кез қолпаштап,
көтеріп көкке жүгірді.
Уайым көп, ойым да алаң, жаным да алаң,
жырым жоқ баяғыдай жалындаған.
От сезім, өрт күтетін тілеулестер,
жазғырып қарамаңдар бәрің маған.
Келдім тағы. Келіп ем бұрындар да –
бұл заманда бастықсыз күнің бар ма?
Салмағы соған түскендей жер, халқының,
кердеңдейді күзетші жын ұрған ба?
Өтірік айттым реті келген жерде,
өсекке еріп сан түстім сергелдеңге.
Біреулерге жағынып жақсы атандым,
қалғым келмей ақылды елден мен де.
-
- Габриэль Гарсиа Маркес
- Альфред Адлер
- Альфред Адлер
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі