Өлең, жыр, ақындар

Гүлдерді де өлтіреді у қайғы

  • 06.10.2020
  • 0
  • 0
  • 961
Гүлдерді де өлтіреді у қайғы,
Жапырағы жан тапсырып шулайды...
Бір жақынын жоғалтқандай ... зырқ етіп
Байғұс жүрек көндіге алмай тулайды.
Мен түсіндім гүлдің неден өлгенін,
Суға емес, мейірімге шөлдеді.
Немқұрайлы пейілдерден қураған
«Өлім деген осы болар! Көр!»-деді.
Егізің ем кесілмеген кіндігі,
Көңіліңнің ашпай қойдың түндігін.
Мені де жұрт мұңнан өлді дер ме екен,
Назарыңа шөлдеп өлсем бір күні...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Керегі жоқ...

  • 0
  • 0

Керегі жоқ жарықтың да, шамның да,
Сен отырсың сол әдептен оза алмай...
Өлең оқып отырмын мен алдыңда,
Жанымды оқып отырсың сен көз алмай.

Толық

Ақ қармын мен деген…

  • 0
  • 0

Танысалық, мен аппақ қар боламын.
Ақ пен қара өмірдің қос жолағын
Аппақ түске боямақшы боламын.
Ішімдегі сыймаған соң зор ағын

Толық

Өзімді іздеп, өзіңізге жолықтым

  • 0
  • 0

Өзімді іздеп, өзіңізге жолықтым,
Күнә емес, Күн әлем боп ашылды.
Өлеңімнен тауып алып қорықсын,
Шумағымда шулап өлген ғасырды.

Толық

Қарап көріңіз