Өлең, жыр, ақындар

Адамзат өрісі

  • 07.09.2021
  • 0
  • 0
  • 283
(1779)

Баяғыда, ерте заманда,
Әулие баба сұстанған
Сабырлы қолмен ғаламға,
Күркіреген бұлттардан,
Нажағайды иіріп,
Ашқарақ жерге сепкенде,
Рия шапан етегі,
Айрылмай әрең қалыпты,
Сәбидей діріл қағыпты,
Кеудесі пәк налыпты.
Өмірімізді тұр қоршап,
Айналамыз тар шеңбер.
Адамзат өзі арқандап
Өмірін қояр, ол рас,—
Шынжырға мәңгі шек болмас.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

EPIPHANJAS

  • 0
  • 0

Үш әулие король бірде жолықты,
Пұл төлемей, арақ, асқа молықты,
Арақ, асқа сен іш, мен іш болыпты,
Пұл төлемей, арақ, асқа молықты.

Толық

Ауысу

  • 0
  • 0

Ну орманда масайрап бір жаттым мен
Құшағымды сілке тастап аштым кең.
Ынтызар боп сұлу маған жабысты,
Күлді, әзілмен кетті ол қыз,— ауысты.

Толық

Мойындау

  • 0
  • 0

Жасырам деме жалынды
Өшер де, кетер дерегі.
Тал түсте жалын — сағымды
Түтіні-ақ ұстап береді.

Толық

Қарап көріңіз