Өлең, жыр, ақындар

Бақ қонып, кеңге арқасын тастағандар

  • 08.11.2021
  • 0
  • 0
  • 229
Бақ қонып, кеңге арқасын тастағандар,
Тірлікте тасбақадай тас-табандар.
Адам ба, қолдарынан келе тұрып,
Басынан жақсылығы аспағандар...
Жасанды зіл-ашумен ас қайнатып,
Қабағы түнереді кештей батып.
Көк болса ол, шөлдеп жатсаң, таңдайыңа
Бір тамшы тамызбастай, тастай қатып.
Тігілсе кейбіреудің туы шыңға,
Танымас өзге түгіл туысын да.
Тарс жұмып, түсірместей боп тұрады,
Күн көзі тұрса егер уысында.
Өсіріп бір басының бақ-таланын,
Салады мансап үшін отқа жанын.
Қолына, біліп тұрып сондайлардың,
Күнімді түсіруден сақтанамын.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

«Сіз ақын болып істейсіз бе?» деген оқушы сұрағынан туған ой

  • 0
  • 0

Керегі жоқ жылы орын, пайда маған,
«Әумесермін» пайдасын ойламаған.
Ақындық қызмет болса,
ақындыққа –

Толық

Өтпелі, бір сәтпен дос, өлшемегін

  • 0
  • 0

Өтпелі, бір сәтпен дос, өлшемегін,
Жүрекке жолаушыдай жол шегемін.
Адамның ақшасы емес, ақылына
Апаннан ап шығардай мен сенемін.

Толық

Кешіктің...

  • 0
  • 0

Сен енді келеді деп күтпе мені,
Күтудің тимес жанға түк көмегі.
Бір кезгі шимай-шиыр іздерімді
Көрсетпей күміс түстес шық көмеді...

Толық

Қарап көріңіз