Өлең, жыр, ақындар

Іңір. Дала

  • 23.02.2022
  • 0
  • 0
  • 1058
Іңір. Дала.
Жұмылып
ыстық күннің жанары, көкжиекке тығылып, нұр кірпігін қамады.
Сыбырлайды көк қияқ, сүйіп қырдың самалы. Сатырлаған от тұяқ дүбірлетті даланы.
Жылқы үрікті белдегі, тағыланған ел көрмей. Ертегінің ерлері ел қорғауға келгендей.
Қырға шығып қарт сонда, әдетіндей талайғы, жылқы қуған жастарға, масаттана қарайды.
Жайбарақат құмда әлі, жампоз кәрі, жастар да. Жылқылы үйдің қырдағы түтіні тұр аспанда!
1977



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Шарасыздық

  • 0
  • 0

Мұңдасым да қалмады, сырласым да,
жалғыз қалып отырмын қыр басында.
Бас қамы мен ас қамы – ойлайтыны
жан берісер досың ба, құрдасың ба?

Толық

Мен сізді сүйемін

  • 0
  • 0

Мен сізді сүйемін,
себебі тал бойыңда
ұқсастық барын білем терекпенен,
жайылған жапырақтай саялысың,

Толық

Қарғыс

  • 0
  • 0

Аңқау, даңғой халқың болсын,
алалыққа баулыр қартың болсын.
Анасын сатқан ұлың болсын,
баласын өлтірген қызың болсын.

Толық

Қарап көріңіз