Жол үстіндегі тамаша

ПОЕЗД
Кім ысқырып мақтанған,
бұзақының бірі ме?
Қара күйе жаққан ба —
қараңыздар түріне!
Көзі жарқ-жұрқ, о несі?—
дем алады ысылдап,
сарт-сұрт етіп денесі
зәремізді ұшырды-ақ.
Ұшқын шашар саған мың,
жанығандай шалғыны.
Оған жақындағанның
ысқырады барлығы:
каникулда ауылға
бара жатқан бала да,
суға түсіп, дауылға
кеуде тосқан жағада
балалардың барлығы:
тентегі мен жалтағы,
сепкілі мен тарғылы,
дударбасы, аңқауы,
жуасы мен салқамы —
ысқырынған поездың
қосылады әніне —
ысқырады бәрі де.
Терезеден қара:
жол
қашып барады далаға,
паровоздан қала ма —
ызыңдайды бағана.
Тас қараңғы айнала,
түнек-түннің көзінде.
Қорқып тұрған қай бала?
Ысқыр онда өзің де!

МОТОРОЛЛЕР
Соған мінгім келеді,
зулап жүргім келеді.
Тіпті үшеуін алар ем:
мектебіме — бірімен
ә дегенше барар ем;
екіншімен — күнімен
талай сайран салар ем;
үшіншіні мектептен
үйге мініп қайтар ем.
Мама, сатып ал маған,
ұстап көріп байқар ем.
Бұзып өзін ақтарып,
жасар едім қайта мен!

САМОЛЕТ
Самолетке мінсем мен,
көк аспанда сайран салып жүрсем мен,
көрер едім: көкжиекті жолымнан
теңіз сынды найзағайлар шомылған.
Бұл самолет мазамды әбден кетірді,
ырылдайды қабаған ит секілді.
Бізді қойшы, ызыңына көнелік,
қорыққаннан аспан кетті көгеріп,
қалтырайды тұрғызғандай бұрышқа,
самолет-ау, ал осының дұрыс па?
Ол біресе жұлдыз сынды шаршаған,
құйттай жұлдыз, ал үстінде қанша адам!
Жоқ! Самолет қыран құс қой самғаған!
Тынысташы, дем алмайсың, таңданам.
Отыршы бір аяғымның астына,
болды, жетті. Қонасың ғой? Жақсы ма?
Дір-дір етіп тұрып алды, ұшпайды,
көк аспанның түймесіне ұқсайды,
қонар емес — тегі көкте қыстайды.

КЕМЕ
Жүзіп, міне, барамыз,
үсті деген қиялдай!
Қарны бар ғой, қараңыз –
он поез да сыярдай.
Айқайынан адамдар
Зәресі ұшып қашардай,
Үстінде үлкен алаң бар,
Демалып, той жасардай!
Бөлмесінің саны жоқ:
тіс жуатын, ойнайтын,
жататын...е-е, тағы көп —
ұйқтайтын да ойлайтын.
Ұйқысырап онда да
төсегіңнен құлайсың.
Бассейні бар жаңа,
суы мөлдір, лайсыз.
Соның бәрі жетпей ме
дем аласың жайланып.
Қызық мұнда,
тек кейде
кетер басың айналып

ТРОЛЛЕЙБУС
Сала құлаш
созғанда
мойнын көрші дұрыстап,
мұндай күшті қол бар ма –
от шашатын уыстап?
Адамдарға мұншама
кімнің жаны ашиды —
сымға ілініп тұрса да,
үйді-үйіне тасиды.
Қалмайын деп әлгіден
жүгіріп ем,
ал бірақ
жол бойында қалдым мен,
троллейбустан қалжырап!

АВТОМОБИЛЬ
Дөңгелегі болмаса,
зырыл қақпай жолдарда,
асықпай-ақ онда аса
жүрер ме еді орманда?
Сонда қызық болар-ды,
шөптей болса шынында.
Жазып қойса: «Оларды
болмайды,— деп,—
жұлуға!»
Мүмкін емес ол деген:
адам неге мінеді?
Кім зулайды жолменен,
иттер кімге үреді?
Көздері әйнек не түрлі,
машинаға бәрі айқын.
Бейне дәрігер секілді
рентгенмен қарайтын.
Тек... жүріспен мынандай
тозып аяқ, табаны,
төсегінен тұра алмай
сырқаттанып қалады.

ВЕЛОСИПЕД
Ұшып түстім. Оңбадым.
Біздің класс түгелімен түңілді.
Құлап жатқан мені көріп жолдағы
бір бейтаныс ағай маған жүгірді.
Құлағанды сонша ерсі көрді ме —
көше түгел қоршап алды келді де.
Жының келіп кетеді ғой ондайда —
тұра салып қарғып міндім сол бойда!
Ролик пе? Қызық емес ол аса,
велосипед тебе білген тамаша!

ТРАМВАЙ
Нені ойлайды трамвай?
Көк бешпетке құмар ма?
Бір орында тұра алмай,
даңғыр-дүңгір — жүре береді шығанға.
Ылғи қызыл — кигені,
сыңғырлатып вагондарын сүйреді.
Дауысынан тас көшелер безініп,
сырқаттанды қаланың бар үйлері!
Ызыңдайсың басын шағып бар жердің,
құралындай тіс емдейтін дәрігердің.
Түк ұқпаймын
аспан қайда, жер қайда.
Қоңырауын тағып алып маңдайға
трамвайлар күні бойы зуылдар.
Ал жүргенде мықтап ұстап тұрыңдар!

---