Өлең, жыр, ақындар

Неге екенін білмеймін

  • 25.06.2022
  • 0
  • 0
  • 362
Жалаңаш қолыммен
Аспанда
Шатырлап жатқан
Найзағайлардың бұтақтарын
Ұстап алғандай
Сілкініп тұрмын.
(Мына өмірдің
Ыбын да,
Қыбын да табам деу
Түлкілік ұғым.)
Мен қазір
Сілкініп тұрмын!
Сонан кейін- ақ
Өзімді өзім
Бұтарлап, бұтарлап
Отқа жақтым:
Пышыр- пышыр етіп
Қып- қызыл
Шоқта жаттым.
Оттан шықтым да
Анамен де шабыстым,
Мынамен де шабыстым.
Оларды қоя сап
Албастымен де алыстым,
Жындармен де алыстым.
Кенеттен
Дүниенің
Алапат күркірінен
Құлақ тұнды.
Ал жаным—
Неге екенін білмеймін—
Жаңбырдай егіліп
Жылап тұрды.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қапалану

  • 0
  • 0

Мына Уақыттың
Қара суықтай
Қысуын-ай...
Жанымды қозғап,

Толық

Шерхан Мұртаза

  • 0
  • 0

Қабағы
Жауар бұлттай түйiлiп,
Қастары
Адырнадай иiлiп

Толық

Қуыршақ – тағдыр

  • 0
  • 0

Қуыршақпыз, бәрiмiз қуыршақпыз!
(Соны ескермей кететiн ұмытшақпыз).
Қуыршақпыз, бәрiмiз қуыршақпыз.
Қазiр бiздiң басымыз айналып тұр:

Толық

Қарап көріңіз