Өлең, жыр, ақындар

Ілмек бойынша іздеу


Мақалалар (1) Өлеңдер (46)

Дауылдар шақырғанда

Мұндай аппақ қыс болмаған,
бұлт болмаған қауырсындай.
Қаланы көк түс торлаған –
түтін өрлеп дамылсыз, жай.

Толық

Әйелдің әні

Бір көтерем бәрін де мен,
сүрінсең.
Жаз жарқылдап жалынды өлең
бүгін сен.

Толық

Қанатты шақ

Құс қанат біткен жандайын,
қақтырып жердің таңдайын,
аспанды серпіп самғайын.
Жұлдызды мұздар маңында,

Толық

Ғашықтық

Ғашықтық, сенің көгілдір ымырт шақтарың,
тағы да: «Мәңгі сендікпін»... сәттер қас қағым.
Ұйқысыз түндер, бұлыңғыр күндер тағы да,
алысқа кеткен желкендер маңы - ақ сағым.

Толық

Қажет емес

Кораблі қажет емес жырақтың –
теңіз жақты түн жапқан.
Ақ төсекке белгісіндей жұмақтың
шақырасың түу жақтан.

Толық

Үрей

Жүрегім, қарадың ба
артыңды
шындап, тегі?
Біреу бар, жаңа мұнда

Толық

Жоғал

Есік ашты тағы да
шуақты күн,
шашты тағы жаныма
қуат нұрын.

Толық

Тағы да қар

Тағы да боран жағаның
іздерін бітеп, қарды үйді.
Бетінде қарлы даланың
қос жұлдыз ғана қалғиды.

Толық

Дауыстар

(Дауылмен араласып екеу өтеді)
Жігіт:
Бүрсеңдетті жер, даласын
ақ дауылдың асқақ демі.

Толық

Қарда

Алдандым саған,
Мәңгілік!
Жұлдызда бар ән –
қалды үміт.

Толық

Перделер

Бетпердеден қараса, өмір
басқаша екен тамаша бір.
Жұлдыз - түннің жақұт көзі,
ойлы жүзбен қарап ақыл

Толық

Бұлыңғыр елестер

- Қарашы, құрбым, періштең жырақ
шырқады!
- Қарашы, жігіт, жүйрік-ау уақыт
тұлпары!

Толық

Шарап құйған шыныдан

Ертегі ұзақ, мас түннің
сәттері өтіп барады.
Перде астында жас кыздың
жарқылдайды

Толық

Диван жақ бұрышта

Пеш қалдырды солғын мұнар –
шоқ табын.
Терезелер сөндірді бар
оттарын.

Толық

Қабырғадағы көлеңкелер

Король өтіп бара жатыр паңдана,
тәжі ырғалып басында.
Сайқымазақ, күлдіргіші - сарбала
қутыңдайды қасында.

Толық

Келеке

Қасымды бояп қызылмен
жаныма келіп тұр күліп:
«Білмедім бұрын неге мен
өзіңді, сері сұр жігіт,

Толық

Олар өлең оқиды

Қадалғанда сенің жарқын жанарың,
жырларымның шатастырдым беттерін.
Әуенінен жаңылғандай бар әнім,
ақылымды қарға көміп кеткенің.

Толық

Болар іс

Қыз бөлмеден шығарып,
жапты есікті жай ғана.
Түк үқпады бұл анық,
жайлы, тыныш айнала.

Толық

Мұнда және онда

Қуғынға шықты шарқ ұрып, -
жатпайды тыныш жел неге –
сілесі қатты алқынып
жете алмай қара пердеге.

Толық

Абыржу

Билеп жүрген біздер ме,
көлеңке ме, елес пе?
Түс секілді күндер де...
Сен ғанасың тек есте.

Толық