Ана қабірінің басында
Қайран анам, қадірлі,
Қайғылы балаң басында.
Тұрмын жылап егіліп,
Жас қабірдің қасында.
Тас қабірге тіл бітсе...
Мен өлермін..,
Қанжығама қайғымды байлап алып,
Жауым күлер со сәтті пайдаланып.
Жайық жылар, жабырқап, жайлап ағып,
Тірлік айнасы немесе қабірден қашу
... Сары уыз сәби — хабарсыз екем бәрінен,
Хабарсыз екем - ажалдың тіккен кәрінен.
Талмаурап жатып, кетіпті демім үзіліп,
Болмапты пайда мал дәрігер берген дәріден.
Өлген ақынның өзін жерлеуге жиналғандар алдындағы монологі немесе қабір басындағы сөз
Бұл дүниенің қызығына тоя алмай,
Жортып жүрген жігіт едім қояндай.
Енді бүгін тас табытта жатырмын,
О, Алла-ай!
Баланың қабір тасына
Қайғырмаңдар бұл сәбиді өлді деп,
Жас қызыл гүл мезгіл жетпей солды деп,
Бақыты жоқ сорлы ата-ананың
Жанар-жанбас шамшырағы сөнді деп.
Пікірлер
-
Сымбат
Күшті -
қарақат
керемет -
Ерлан
Керемет -
Жанайым
қызық екен! супер
- Narsha Bulgakbaev Нарша Булгакбаев
-
- Габриэль Гарсиа Маркес
- Альфред Адлер
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі