Өлең, жыр, ақындар

Жел дегенің ызың қағып сыңсыпты

  • 13.04.2022
  • 0
  • 0
  • 392
Жел дегенің ызың қағып сыңсыпты,
Түн дегенің шуағынан тұншықты.
Дидары әсем өрттей жанған қып-қызыл,
Көк жиектен көтеріліп күн шықты.
Әрбір күнім алдан шыққан досымдай,
Көптен бері басымыз бір қосылмай.
Жағасынан өткенде әсем Тобылдың,
Суретке куә болдым осындай!
Өмір мәңгі бірге тұтас өседі,
Айналаңмен адам ғұмыр кешеді.
Жан-жағымда көкорайлы жасыл шөп,
Жер-Ананың жайып қойған төсегі.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Бір ел бар

  • 0
  • 0

Сөйлейді тілден бал тама,
Өмірі тәтті — түгел бал.
Әлемдік ұлы картаға
Түспеген әлі бір ел бар!

Толық

Жүздірер теңіз, көлге де

  • 0
  • 0

Жүздірер теңіз, көлге де
Шығарар биік төрге де,
Қисынын тапсаң қыл көпір,
Өткізер сені өрге де.

Толық

О, жаратқан басымды ием...

  • 0
  • 0

Адамнан үстем тұрған ғасыр кием,
Жарықтық ата-бабам асыл кием.
Тәңірім, жаратыпсың қазақ етіп,
Сол үшін, О, жаратқан басымды ием!

Толық

Қарап көріңіз