Алматы. Тұман. Жаңбыр мен жел
- 0
- 0
Табиғат
Бу қазанының
Қақпағын ашып тастаған ба?—
Алматының үстін
Қасіретім
Қара тасқа –Маңдайымды! –
Елiмнiң қасiретiн
Айта-айта соқтым.
Жоса-жоса боп аққан
Қанға қарамай
Қайта-қайта соқтым.
Соқтым!
Қасiретiмнiң салмағынан
Қара тас
Үгiлiп кеттi.
Түбiттей түтiлiп кеттi.
Шыдай алмастан
Қара жердi қос қолдап ұрдым!
Қара жер қақ айырылды.
Көтерiле алмадым! –
Қайратым майырылды.
Қасiреттiң
Өртеп бара жатқан күйiгiне
Шыдамай
Көлге сүңгiдiм.
Көл дегенiң
Қасiретiмнiң аптабынан
Бу болып ұшып кеттi.
Дүние
Тозақтың отындай лапылдап
Ысып кеттi.
Қасiретiм-ай!
Пікірлер (0)
Пікір қалдырыңыз
Қарап көріңіз
Басқа да жазбалар
Пікірлер
-
Аяна
Ата туралы өлең -
Ина
Керемет акын -
Бекжігіт
Білім
- Альфред Адлер
- Альфред Адлер
- Альфред Адлер
- Альфред Адлер
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі