Өлең, жыр, ақындар

Муза

Өзіңсіз көкейге тұнар мұң,
Дауысыңды естуге құмармын.

Құштармын жүзіңді көруге,
Дайынмын сен үшін өлуге!

Мүмкін мен жынданған шығармын!

Ұнаттым өзіңді, пендемін,
Келмей ме жүректі емдегің?

Құбылам сәт сайын сынаптай,
Сезімім жатқан соң шыдатпай.

Сағынышыма айналдың сен менің!

Түсінші ахуалды мендегі,
Дәл бұлай жыр жазғым келмеді.

Барады көкірегім тым күйіп,
Қалдым мен өзіңді шын сүйіп.

Ол үшін сөкпеші сен мені!

Бәріне шыдаймын төзіммен,
Оқышы сезімді көзімнен.

Елемей дүниенің тарлығын,
Түбінде айтамын барлығын!

Қалғанда оңаша өзіңмен!


19.12.22



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Мезгіл

  • 0
  • 0

Көктем келді далаңа,
Еріді мұздар жағада.
Берілген өмір бір көктеу,
Сондықтан оны бағала.

Толық

Аңсау

  • 0
  • 0

Дидарың секілді гүл-көктем,
Ішіне ғажайып сыр бүккен.
Сағынам оралмас сәттерді,
Өзіңмен аяулым бірге өткен.

Толық

Амбиция

  • 1
  • 0

Құдайына ақын бүгін қол жайды,
Поэзия өлді, адамзатқа сол қайғы.
Мен келдім қаламымды қолға алып,
Әлемде жаңа тәртіп орнайды.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар