Өлең, жыр, ақындар

Көп хақында мысқал сөз

  • 20.06.2019
  • 0
  • 0
  • 1351
"Көмусіз қалар көпті қарғаған", —
дегеннің қандай бар мәні? —
Көздерін сатып боқты қарғаға
Құлшылық қылу арманы.
Заман отына — азалы өртенбек,
Күл болып барам мың өрттен.
Көрімді солар қазады ертең деп,
Құл болып Кепке күнелтпен.
Тігемін мүлде қосымды бөлек" —
Дегенмін бірде серт етіп...
Ойыным неге осылды кенет,
Кезімнің жасы мөлт етіп?
Осыным, тегі, болды-ау асылық? —
Кәріне ұшырап Иенің;
Жіберді мені мәрғау асырып,
Шашылып қалды сүйегім.
Бұтақ, діңімнен жапырақ қашып,
Сояу боп тынды тамырым.
Нем бар ед Көпке топырақ шашып,
Тыңдай да бермей әмірін?! 
Демеспін енді: "Көптен ажыра". —
Қырына ілінген оңбайды.
Жүрмейді Көпке — өкпе, базына,
Қалжыңдауға да болмайды.
Білем: Мекен ғып қорым-орпаны,
Аяқталғанда сапарың —
Жабыла көміп, соңынан тағы
Көп болып жоқтап жатарын.
Дұға бағыштап күнде бір ерге,
Шығарады-ай Көп — сұмдық үн.
Иреңдеп келіп, інге кірерде
Түзелген жылан сындымын...
Кірген соң інге —
қасымнан ағып Ішіне сіңер тұманның.
Шырақ боп қалар басымда жанып:
Көз жасым — уы жыланның!..



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ініге

  • 0
  • 0

Түзу өлең күтпе, інім, мына менен,
Мендегінің барлығы тұман-өлең.
Ұшырамау тұманға мүмкін емес,
Көзімдегі қап-қара Күнәменен.

Толық

У татқан

  • 0
  • 0

Қирады көңіл биігім —
Дос таппай байтақ шаһардан.
Басуға қыздың күйігін,
Таттым мен алғаш заһардан.

Толық

Түнгі жыр

  • 0
  • 0

Жұлынымды жұлқылаған,
Сіңірімді сілкілеген,
Сүйегімнен шыра жаққан — Дәуренім! —
Ерніңе жұққан нұрын жұттым мұздай сәуленің.

Толық

Қарап көріңіз