Анаңның сыйы – асылың

Айдың сынығы
Анамның түсті қолына.
Бұлттардың тозған жұлығы
Даланың тиді жонына.
Манағы айдың сынығын
Жүзік қып маған сыйлады.
Бұзылмай бұла қылығы,
Пәк қалсын деді-ау иманы.
Кірбеңдеу жетті ғасырың,
Кірлемей қайтіп өтесің.
Анаңның сыйы – асылың,
Далаңның сыйы – зекетің.
Ғасырдың тартқан шылымы,
Қырсық боп қымтап мұз үстін.
Көзіне уақыт ұрының,
Сәулесі түсті жүзіктің.
Сәулеге шомды маңайым,
Тұрды-да қойды тау қалғып.
Аразға жақын ағайын,
Азабын жүр аужал ғып.
Көрінді күллі дүние,
Көрімді тобыр жүр қазып.
Қойшының қоңыр үйіне,
Қожаңдап кірді мырза жұт.
Мырзалар тосын молайды,
Бір хабар жетті сұмдықтан.
Торғайы әнші тоғайды,
Шаң жұтқан.
Мені де мүжіп мұң,
Сағымға еріп сандалғам.
Көзінен өткен жүзіктің,
Біреуге алданғам.

---