Өлең, жыр, ақындар

Ақпарға семірген атжалмандар

Қыстың суығында,
Үйдің ығында
Қызыл қасқа баспақ тұр еді,
Жүре алмай ақсап тұр еді.
Оған атжалман кез болды,
Жай-жағдай сөз болды.

— Қолбыраған кәнің ғана қалыпты,
Анығын айтқанда өлу ғана қалыпты.
— Оның рас, — деді баспақ,
Аяқ болса ақсақ,
Жатқан жер сыз болды,
Басқан жер мұз болды.
Жем мен шөп те болмады
Күзгі күдеден түк те қалмады.

— Біз, — деп қойды атжалман, —
(Белгілі ғой мақтанған)
Ішіп-жеу жағынан оңды,
"Құдайға шүкір " қонды.
Ініміз толған ақпар,
Анығын айтқанда бір-екі қап бар.
Не бір майлы қағаз бар,
Жатып жеуге жайлы қағаздар.
Онда: қазы мен қартаның,
Құрт пен малтаның
Нелер тәтті шараптың,
Нелер дәмді тамақтың,
Бәрінің де жұғыны бар,
Шампанның да тығыны бар...
Сондағы жазылған ақпар бойынша,
Менің ойымша:
Күде - күде мая,
Жүгері пая,
Сүрленген шөп те болуы керек.
Таусылмас көп те болуы керек.

— Ол өтірік ақпар,
Түгі жоқ мақтар,
Шөбі де сояу...
Ол да көз бояу...
Дей бергенде, мыртық
Бір аяғын сылтып,
Шыға беріп жығылды.
Атжалман қуысқа тығылды.
— Бүгін де мас екен.
— Ферма бастығы осы екен...

Сөз сонымен бітті,
Тышқан ініне зытты,
Баспақ бастығын күтті,
Ол тұрар емес тіпті.
Тұмсығы топыраққа тіреліпті,
Анығын айтқанда: "тірі өліпті".

Осындай ақпармен семіргендер,
Ақпарды атжалманша кеміргендер,
Айтарлықтай көп те емес.



Пікірлер (1)

Маринет

бұл өлең тамаша менімше өлеңді жаттау əр адамның моинына ілінген міндет

Пікір қалдырыңыз

Мысық пен төбет

  • 1
  • 0

Мысыққа қара төбет бұрынғыдай
Арс етпей жылы жүзбен бұрылды жай:
— Кел, достым, қас болмайық, дос болайық,
Сырласып іс істейік досқа лайық,

Толық

Көктемгі көріністер

  • 0
  • 0

Майдың майда лебін сүйіп
Жаздың сұлу жапырағы,
Гүлге бөлеп айналаңды,
Бұлбұлы әнмен шақырады.

Толық

Бөкей мен Дөкей

  • 0
  • 0

— Астанадан Дөкей кетті!
Күтіп алсын Бөкей депті.
Абыржып ол сасып қалды,
Кнопканы басып қалды.

Толық

Қарап көріңіз