Өлең, жыр, ақындар

Ақпарға семірген атжалмандар

Қыстың суығында,
Үйдің ығында
Қызыл қасқа баспақ тұр еді,
Жүре алмай ақсап тұр еді.
Оған атжалман кез болды,
Жай-жағдай сөз болды.

— Қолбыраған кәнің ғана қалыпты,
Анығын айтқанда өлу ғана қалыпты.
— Оның рас, — деді баспақ,
Аяқ болса ақсақ,
Жатқан жер сыз болды,
Басқан жер мұз болды.
Жем мен шөп те болмады
Күзгі күдеден түк те қалмады.

— Біз, — деп қойды атжалман, —
(Белгілі ғой мақтанған)
Ішіп-жеу жағынан оңды,
"Құдайға шүкір " қонды.
Ініміз толған ақпар,
Анығын айтқанда бір-екі қап бар.
Не бір майлы қағаз бар,
Жатып жеуге жайлы қағаздар.
Онда: қазы мен қартаның,
Құрт пен малтаның
Нелер тәтті шараптың,
Нелер дәмді тамақтың,
Бәрінің де жұғыны бар,
Шампанның да тығыны бар...
Сондағы жазылған ақпар бойынша,
Менің ойымша:
Күде - күде мая,
Жүгері пая,
Сүрленген шөп те болуы керек.
Таусылмас көп те болуы керек.

— Ол өтірік ақпар,
Түгі жоқ мақтар,
Шөбі де сояу...
Ол да көз бояу...
Дей бергенде, мыртық
Бір аяғын сылтып,
Шыға беріп жығылды.
Атжалман қуысқа тығылды.
— Бүгін де мас екен.
— Ферма бастығы осы екен...

Сөз сонымен бітті,
Тышқан ініне зытты,
Баспақ бастығын күтті,
Ол тұрар емес тіпті.
Тұмсығы топыраққа тіреліпті,
Анығын айтқанда: "тірі өліпті".

Осындай ақпармен семіргендер,
Ақпарды атжалманша кеміргендер,
Айтарлықтай көп те емес.



Пікірлер (1)

Маринет

бұл өлең тамаша менімше өлеңді жаттау əр адамның моинына ілінген міндет

Пікір қалдырыңыз

Әуесқойдың әуресі

  • 0
  • 0

Жас жігіт жиырма жастағы
Барлық сәндікті мұрттан бастады.
"Кавказский мұрт жасаймын" деп,
"Таулықтардың айбатына ұсаймын" деп,

Толық

Сауысқан

  • 0
  • 0

Бір суайт сауысқан,
Өз айтуынша:
Екі бірдей институтты тауысқан.
Аз өмірінің ішінде

Толық

Мысық пен шыбын

  • 0
  • 0

Қаладағы асхананың бірінде,
Бір күн іңірде,
Масыққан мысық
Бір көзін қысып,

Толық

Қарап көріңіз