Өлең, жыр, ақындар

Жер – ана

  • 05.08.2019
  • 0
  • 0
  • 1437
Жаралғалы Жер-ана зыр айналып ғаламды,
Арқасына қондырып, аялаған адамды.
Адам – жердің етене сүйеніші, тынысы,
Мәпелеген перзенті, былайынша, дұрысы.
Әсте ана баласын жаман болсын дер ме екен?
Сол секілді адамды аялайды Жер-мекен
Күн көзінен нәр алып, өмір қорын жинайды,
Жинайды да барлығын перзентіне сыйлайды.
Ұлылығын сыйлайды, мендей ұлы болсын деп,
Жылылығын сыйлайды мендей жылы болсын деп.
Ұсынады кеңдігін кең болсын деп өзімдей,
Ұсынады сәулесін болсын деп күн көзіндей.
Кеудесінде бұлақтай туласын деп бір ағын,
Ұсынады тынымсыз сылдыраған бұлағын.
Самалымнан әуезді үйренсін деп жан әнін,
Ұсынады таңменен желпіп өткен самалын
Ойларының ормандай қалап қалың болғанын,
Ұсынады ұйысқан ну қарағай орманын.
Ұсынады көктемді ұқсасын деп өмірі,
Ұсынады жаз нұрын шат болсын деп көңілі.
Күз айының сыйлайды жомарттығын, мәрттігін,
Ал, қысының кимайды қаталдығын, қарттығын.
Ұқсасын деп осыған адалдығың, пәктігің,
Ұсынады тек қана ақша қардай ақтығын.
Осылайша Жер-ана зыр айналып ғаламды,
Арқасына қондырып, аялайды адамды.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Сезіну

  • 0
  • 0

Кейбір сәт шулы топқа кезігемін,
Отырып ойсыздармен езілемін.
Санамды сауықтырар саңлау таппай,
Мен сонда жалғыздықты сезінемін.

Толық

Қызғаныш

  • 0
  • 0

Мен сені қызғанамын досымнан да,
Еріксіз қысыламын осымнан да.
Бұл менің ынтызарлық назым ғана,
Күніміз не болады қосылғанда?

Толық

Нұрға толы, жырға толы Алматы

  • 0
  • 0

Алматының көктемі бар керемет,
Дембіл-дембіл күн жауады себелеп.
Бар аймағы барқыт гүлге оранып,
Бұлбұл сайрап, ұшып-қонған көбелек.

Толық

Қарап көріңіз