Өлең, жыр, ақындар

Сараң

  • 08.08.2019
  • 0
  • 0
  • 875
Үй Перісі бай қойманы күзетті,
Жоғарыдан кенет бұйрық тыз етті
Билігінен Жындардың –
Ұшу керек алысқа ұзақ жылдар бұл,
Ал, қызмет білмейді еш ізетті,
Тыңдау керек бұйрықты;
Үй Перісі мұны естіп ширықты.
Онысыз кім күзетеді қойманы?
Соны ойлады.
Күзет жалдап, қоймаларды салса ма,
Шығын шықпақ қаншама?
Жай қалдырса – қоймасы сау тұрмайды,
Сену қиын басқаға,
Қазады да ұрлайды,
Құмар-ақ ел ақшаға.
Ойлап-ойлап тапты ақыры ол ақыл,
Үй иесі асқан сараң болатын.
Байлығын ап келді Пері Сараңға,
Деді оған: «Қымбаттым!
Үйден алыс кетіп барам сапарға,
Мен өзіңе сенуші едім тым қатты:
Қоштасарда достық үшін аялай,
Қазынамды қабыл алғын, ойланба!
Іш те, же де, сайранда,
Жарата бер аямай!
Жетсе өлетін күн егер,
Мен болармын мұрагер.
Шартым осы жалғыз-ақ.
Ләйім, саған ғұмыр берсін Алла ұзақ», –
Деді-дағы кетті ұшып. Талай жылдар жоғалды,
Мезгіл бітіп сол әлгі,
Пері кері оралды,
Келіп жетті үйге де.
Не көрді ол? Масқара! Сараң кілтті шандыпты,
Аштан өліп, жатыр құшып сандақты –
Алтындарға тимеген.
Пері өзінің қоймасын
Иемденді тағы да.
Қуанды ол сонда шын:
Бар байлығы тегін түсті бағына.
* * *
Керегіне жұмсамаған қойманы
Пері үшін сақталған деп ойлағын.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ардағым

  • 0
  • 0

Алғашқы перзентім ең Ардақ деген,
Жатырсың төмен тартып салмақ-денең.
Көңліңе сүйеу-медет бола ма деп,
Өзіңе өлеңімді арнап келем.

Толық

Қара қыз

  • 0
  • 0

Бір ауылда бір өсіп бала кезден,
Өзіңе деп гүл теріп, дала кезгем.
Өзегімді өрт шалып кетуші еді,
Қарағанда қиыла қара көзбен.

Толық

Қыз бен қарт

  • 0
  • 0

Шалқар теңіз жағасында,
Шаңқай түстің шамасында
Шалқып, балқып жатты бір қыз
Шағыл құмның арасында.

Толық

Қарап көріңіз