Өлең, жыр, ақындар

Керемет бір хайуан керек

  • 22.08.2019
  • 0
  • 0
  • 2602
Бұрын «Ара» ара болатын,
Шаққан жері жара болатын.
«Арада» сыналған жанның
Ауызы қан, дала болатын.
Өйткені, сыналған «дөкей»,
Біреулерге болғанымен «көкей»,
Қызметінен ұшып кететін,
Құйрығын қысып кететін.
Содан үйрене келе,
Шенеуніктер «күйлене» келе,
«Араға» көңіл бөлмейтін болды,
Шыбын шаққан құрлы көрмейтін болды.
Бүгінгі «Ара» шақпайтын болды,
Шаққанмен, тісі батпайтын болды.
Себебі, жаңа заң шықты,
Заң емес, лаң шықты:
Онда жорналшылар
(Жеткен жері сол болған шығар),
Шенуніктерді сынамайтын болды,
Сынаса, ұнамайтын болды.
Керісінше, өздерін кінәлайтын болды:
«Жала жапты», – дейді,
«Қайда факті?», – дейді.
Сөйтеді де, шынын айтқан,
Халықтың мұңын айтқан
Жорналшыны сотқа береді,
Жалақор деп, шоққа көмеді.
Ашып небір сұмдықты,
Жазғанымен шындықты,
Қылмыскер мойындаса кінәсін,
Батылы жетіп, оны кім сынасын?
Жорналшы болса есі бар,
Сау басына сақина тілеп несі бар?
Сондықтан, «Арадан» бөлек,
Керемет бір хайуан керек.
У берсе де өлмейтін,
Өкіметіңе көнбейтін,
Қорықпайтын патшаңнан
Егеуқұйрық – Атжалман
Темірді де кеміреді,
Кемірген сайын семіреді.
Соны таңдаған жөн болар,
Жемқорды жойса, сол жояр.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қайырымды қарлығаш

  • 0
  • 0

Ерте, ерте заманда
Жылан патша болыпты.
Таңдамапты табанда,
Кез келгенді сорыпты.

Толық

Жасырынбақ

  • 0
  • 0

Ойнайық деп жасырынбақ,
Інім сұрап қоймады.
Сөйтті-дағы ақырындап,
Тығылуды ойлады.

Толық

Бейнетқор аю

  • 0
  • 0

Бір мұжықты көре қап иіп жатқан доғаны,
Және оны асырған тез пайдаға,
(Ал, доға үшін керек шыдам, айла да),
Аю-дағы тап солай еңбек етпек болады.

Толық

Қарап көріңіз