Өлең, жыр, ақындар

Мысық–тышқан

  • 12.04.2020
  • 0
  • 0
  • 1613
Қол ұстасып тұрыстық,
Дөңгеленiп айналып.
Екiлене қуысып,
«Мысық – тышқан» ойнадық.
«Тышқан» болып Құралай,
«Мысық» болып мен шықтым.
Қуа-қуа қуалай,
Əбден өзiм тершiппiн.
Мұндай тышқын көрмедiм,
Қашты дейсiң ұшып кеп.
Шаңына да ермедiм,
Жарытпадым мысық боп.
– Тышқан құсап тырбыңдап, –
Десем де, – жəй қашсаңшы!
Құралайым жылтыңдап,
Дейдi: «аяқты бассаңшы!»
Шаршап, бiттi төзiмiм,
Ендi қайтiп ұстармын.
Не болса да өзi бiр
Жүйрiгi екен тышқанның!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Әкесі мен баласы

  • 0
  • 0

– Жүзiм, – дейдi бiресе,
– Қауын, – дейдi бiресе,
Əкеледi əкесi
Ұлы ненi тiлесе.

Толық

Қыңыр

  • 0
  • 0

Бағып оның қабағын,
Берсе-дағы мадақтап,
Өз үйiнiң тамағын
Iшпейдi ол алақтап.

Толық

Жау, жаңбыр

  • 0
  • 0

Аяқ асты түнерiп
Туған жердiң аспаны,
Көптен күтiп жүр едiк,
Жауын жауа бастады.

Толық

Қарап көріңіз

Пікірлер