Мақтау – жарыс

Қилы-қилы
Күй туатын көңілде,
Бәріміз де
Адамбыз ғой, тегінде,
Әлдеқалай
Бірдемені бітірсек,
Мақтаса ғой,
Дейміз, халқым мені де!
Өмір солай,
Еңбек ет те нәсіп тер,
Асып, таспа,
Бірақ ептеп бөсіп көр,
Деп ойлаушы ем,
Көрдім мақтау көкесін,
Жетпіс жасқа
Толғанда бір кәсіпкер.
Негізінде,
Бір тамаша жан еді,
Жомарттығы,
Мәрттігі де нақ еді,
Өлең жазып,
Домбыра да шертетін,
Жас кезінде
Күрескені бар еді.
Той басталды...
Ал, басталды ардақтау,
Ағамызды
Алақанда салмақтау,
Қыздырманың қызыл сөзі
Дем беріп,
Ағытылды
Ағыл-тегіл мадақтау!
«Елімізге
Арнаған бар еңбекті,
Өмірінде
Салған не бір өрнекті!
Ең көрнекті,
Ең керемет жан осы,
Жалғыз өзі,
Тіреп тұрған жер-көкті!»
Теңеді оны:
«Алтынға да, гәуһарға,
Оған орман, тас пен өзен,
Тау пар ма?
Сұңқар да осы,
Қыран да осы қазіргі,
Ал, қалғаны,
Жай әншейін шау қарға!»
«Тегін емес,
Сегіз қырлы, бір сырлы,
Сегіз сері сияқты!» – деп,
Жыртылды,
Шектен шықса
Мақтау сөз де жаман-ау,
Көрінейін деді көзге
Біртүрлі!
Қыза сөйлеп,
Келген кезде бабына,
Тағы бірі,
Желдей есіп, табына,
Дүниеде
Теңдесі жоқ күйші деп,
Қосты апарып
Алыптардың тобына!
Ақындығы
Асып түсер талайдан,
Кем түспейтін,
Шындап жазса Абайдан!
Қажымұқан атамыздай,
Күресте,
Не бір дәуге
Салған екен қалайман!
Үсті-үстіне төкті сөзді...
Тағы да,
Сүйенгендер
Қызыл тіл мен жағына,
Жанға жағып,
Әспеттеді асырып,
Жаралған деп,
Адамзаттың бағына!
Ойламастан,
Көбік сөзді бекер деп,
Кілең мықты
Белді буған бекемдеп,
Мақтау сөздің
Майданында ойнады,
Бір-бірінен
Қайтсем асып кетем деп!
Еседі кеп,
Бар шындықты білгендей,
Онсыз сірә,
Қалатындай күн көрмей,
Көзге өрескел
Көрінеді бірақ та,
Мақтану мен
Мақтау үшін жүргендей!
Ұялмастан
Құдайдан да, аруақтан,
Өңкей шешен,
Қызыл тілді заулатқан,
Әп-әдемі
Кішіпейіл кісіні,
Мадақ сөзбен
Үрледі кеп жан-жақтан!
Сөздер тәтті,
Ойлар жақсы, тұшымды,
Болса дағы,
Әуелде ағай қымсынды,
Мақтағыштар
Мастандырмай қойсын ба,
Бірте бірте
Кәдімгідей ісінді!
Бірі мақтап,
Теңеді оны теңізге,
Теңеуіңді
Деп, теңізге негізде,
Екіншісі теңізді де
Қомсынып,
Мұхит деді,
Тереңінен кен ізде!
Адамзаттан
Асып туған данышпан,
Тегін емес,
Келген деді ғарыштан!
Бұдан артық
Не айтамыз деп мұңайды,
Майталмандар,
Мақтау сөзбен жарысқан!
Шықты бірі,
Сілтеп олай, бұлай да,
Теңеді кеп жұлдызға да,
Күн, Айға,
Ғарыш емес,
Сол ғарышты жаратқан,
Теңеді әкеп ақыр жарты
Құдайға!
Келесі жан
Бастап кетті ерегес:
«Жарты құдай
Дегеніңіз жөн емес,
Жақсы сөзді
Аяйсың ба көкеңнен,
Құдіреті
Бір құдайдан кем емес!»
Шошып кеттік,
Түсінгендер іш тартып,
Шама қайда,
Тастауға оны қысқартып,
Құшақтасып,
Жатыр мәз боп дөкейлер,
Қазір солай,
Кішіліктен күшті артық!
Ардақтайық,
Десек те ердің ісін ақ,
Мадақтау да
Адам үшін бір сынақ...
Мақтанумен,
Мақтауменен жүргенде,
Асылыққа
Кетпейміз бе ұшырап?!

---