Өлең, жыр, ақындар

Өсімдік аты – Жұматай

  • 19.09.2020
  • 0
  • 0
  • 1972
Сараң да малын алдырған
Сайраған кезде жүрегім.
Шөлде де шөлін қандырған
Жыңғылға тарқан ұл едім.
Озбырлар алса бетімнен,
Жымию болды мұратым.
Ол кезде шырша секілді ем
Көгеріп, көктеп тұратын.
Мойныма оны алайын,
Күнә ма ол ортақ бір маған –
Шыбықтай қыздың талайын
Құлмақша орап, шырмағам.
Бокста көзін ісіріп
Қойғанда достың не түрлі,
Бетіне бастым қысылып,
Атқұлақ қылып бетімді.
Қалмадым қарыз-құрызға,
Қыздырып тойын досымның.
Кезімде шыққан қымызға
Күшәлә болып қосылдым.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Сонау жасық, сонау отты кезімнен

  • 0
  • 0

Сонау жасық, сонау отты кезімнен
Күнім бар ма сені ойламай көз ілген?
Соным үшін шошындым мен басқадан,
Соным үшін шошындым мен өзімнен.

Толық

Ләйләң қайда?

  • 0
  • 0

«Ләйләң қайда?» - деді маған күліп күн,
«Ләйләң қайда?» - деді маған күліп түн.
Дүниенің көріп жүрген күллі елін
Көрдім маған күннің қатты күлгенін.

Толық

Бейбітшілік болса

  • 0
  • 0

Алаулап гүл тұрады,
Туған жер құлпырады,
Бейбітшілік болса.
Жұматай Жақыпбаев

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар