Өлең, жыр, ақындар

Фульдің сұлтаны

  • 06.09.2021
  • 0
  • 0
  • 373
Фуль деген алыстағы қалада,
Хан-сұлтан өмір сүрді.
Ғашығына сыйға тартар алтын құмырасын
Құпияда жасырып сақтап жүрді.
Бір күндері құмырадан сусын ішіп,
Төңірегіне үңіле қарап еді,
Бақыт құсын есіне алып,
Көзіне жас келіп бұлақтады.
Тар жол, тайғақ, қиын-қыстау кезеңде.
Қараңғылықтың бар билігін таратып,
Ия, бәрін де, керек десең, тағыңды да,
Тек құмыраны – ешкімге.
Бәрін де жар жағасына ол жиып,
Бар сән-салтанат жасап, бек құрды.
Теңіз жағасындағы өзінің хан сарайында,
Қоштасу тойын өткерді.
Қара баулы құмыраны,
Түбіне дейін қақтады да,
Айқара ашылған терезеден төменге,
Тұңғиық, тереңіне лақтырып тастады.
Сол бір сәтте, құмыра
Тереңдеп суға батты да,
Дүниеден өтіп ол, кетті енді келмеске,
Бұйырмас оған енді одан қара су да ішуге.

1774



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Рақат азап

  • 0
  • 0

Күндейді Жұртқа тіс жарма
Білсін тек дана сырыңды.
Өлімге ғана құштарға
Арнаймын мадақ жырымды.

Толық

Лили қызға. Айға

  • 0
  • 0

Күнгірт түске оранып,
Жазық дала мен көк майсалар,
Дүниенің түпкір түбіне алып кетті,
Сезім тола армандарды.

Толық

Қасиетті сыр

  • 0
  • 0

Қалаулымның қарасында жұмбақ бар,
(Тектен-текке бал ашпаңдар, ағайын.)
Өзім білем, жүрек сырың тыңдатқан,
Сол сезімде менің тағдыр — талайым.

Толық

Қарап көріңіз