Өлең, жыр, ақындар

Фульдің сұлтаны

  • 06.09.2021
  • 0
  • 0
  • 330
Фуль деген алыстағы қалада,
Хан-сұлтан өмір сүрді.
Ғашығына сыйға тартар алтын құмырасын
Құпияда жасырып сақтап жүрді.
Бір күндері құмырадан сусын ішіп,
Төңірегіне үңіле қарап еді,
Бақыт құсын есіне алып,
Көзіне жас келіп бұлақтады.
Тар жол, тайғақ, қиын-қыстау кезеңде.
Қараңғылықтың бар билігін таратып,
Ия, бәрін де, керек десең, тағыңды да,
Тек құмыраны – ешкімге.
Бәрін де жар жағасына ол жиып,
Бар сән-салтанат жасап, бек құрды.
Теңіз жағасындағы өзінің хан сарайында,
Қоштасу тойын өткерді.
Қара баулы құмыраны,
Түбіне дейін қақтады да,
Айқара ашылған терезеден төменге,
Тұңғиық, тереңіне лақтырып тастады.
Сол бір сәтте, құмыра
Тереңдеп суға батты да,
Дүниеден өтіп ол, кетті енді келмеске,
Бұйырмас оған енді одан қара су да ішуге.

1774



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Түнгі жыр

  • 0
  • 0

Жұм көзіңді, аймаласын өлеңім,
Қалғыдың ғой, сәулем, енді бұйықпа.
Сырнайымның наз күйіне бөледім,
Тәтті не бар бал-ұйқыдан? Ұйықта!

Толық

GINGO BILOBA

  • 0
  • 0

Менің бақшама келіп түскен,
Жалғыз жапырақ Шығыстан,
Түсінер жан болса егер,
Оның өте құпия сыры бар.

Толық

Шалма ора басыма, тәж ғып маған

  • 0
  • 0

Шалма ора басыма, тәж ғып маған.
Шырай берер сол мата жарқыраған.
Иранды билегенде, Аббас шахтың,
Маңдайы мұндай тәжбен сән құрмаған.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар

Пікірлер