Өлең, жыр, ақындар

Фульдің сұлтаны

  • 06.09.2021
  • 0
  • 0
  • 280
Фуль деген алыстағы қалада,
Хан-сұлтан өмір сүрді.
Ғашығына сыйға тартар алтын құмырасын
Құпияда жасырып сақтап жүрді.
Бір күндері құмырадан сусын ішіп,
Төңірегіне үңіле қарап еді,
Бақыт құсын есіне алып,
Көзіне жас келіп бұлақтады.
Тар жол, тайғақ, қиын-қыстау кезеңде.
Қараңғылықтың бар билігін таратып,
Ия, бәрін де, керек десең, тағыңды да,
Тек құмыраны – ешкімге.
Бәрін де жар жағасына ол жиып,
Бар сән-салтанат жасап, бек құрды.
Теңіз жағасындағы өзінің хан сарайында,
Қоштасу тойын өткерді.
Қара баулы құмыраны,
Түбіне дейін қақтады да,
Айқара ашылған терезеден төменге,
Тұңғиық, тереңіне лақтырып тастады.
Сол бір сәтте, құмыра
Тереңдеп суға батты да,
Дүниеден өтіп ол, кетті енді келмеске,
Бұйырмас оған енді одан қара су да ішуге.

1774



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Аңыз

  • 0
  • 0

Қуғын монах жүрген қаңғып сап, құмда
Кездесіпті ешкіаяқ бір маймылға.
Фавн-маймыл сонда одан сұрапты:
«Көрсем деймін мен де рақат жұмақты,

Толық

Кеткен жанға

  • 0
  • 0

Өңімде де түсімде де көрінбестен,
Қоштаспастан кеттің бе сен?
Сенің берген уәдеңді, сөзің менен дауысыңды
Есімде сақтап, бүгінде ұмытпадым.

Толық

Амур – суреткер

  • 0
  • 0

Биік жартас төрде отырмын мен таң ата,
Қызыға қарап сәрілеп атқан таңда, тұманға,
Қызыл, қоңыр түрлі түске боянып,
Ұзына бойы созыла кең далаға тараған.

Толық

Қарап көріңіз

Пікірлер